Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi allemaal,
Vannacht droomde ik weer druk,
Ik stond met mijn ouders en zus in een grote katholieke kerk.
We waren aanwezig bij een soort dank dienst.
Er was een vrouwelijke priester met een lang witte Soutane/toga
De uiteindes van haar ''sjaal'' (ik weet niet hoe je dat noemt) hadden donker groene punten met een patroontje erin.
De vrouw deed een gebed en we waren god aan het eren.
Iedereen ging buigen en ook ik deed dit.
Mijn ouders en zus deden twijfel achtig en vonden het maar raar.
Ik spoorde ze aan om ook te buigen.
Wat heeft dit deel van de droom te betekenen?
Ik geloof zeker in god en jezus etc. mijn ouders ook.
Laatste tijd ben ik er wel wat minder mee bezig.
Misschien dat deze droom met er weer aan herinnerd.
Ik haal er best wel vaak steun uit... (het geloof).
Ik omschrijf mezelf alleen niet perce als protestant of katholiek...
Ik hou niet zo van die hokjes.
Ik geloof meer voor mijzelf en ga soms naar een jongeren kerk die ook niet een bepaalde stroming heeft.
Daarna toen de dienst klaar was had mijn moeder mij ingeschreven voor een soort jeugdkamp met allerlei activiteiten.
Ik had er echter geen zin in.
Ze deden rare dingen daar, zo had je een dag dat je helemaal naakt moest lopen..
Ik ben niet geweest naar al die dingen...
(Misschien bang om mijzelf 'bloot' te stellen aan al die leeftijdsgenoten).
Ik kwam later in mijn oude huis waar ik woonde tot mijn negende.
Daar stond mijn zus met een vriendin in de badkamer lollig te doen.
Ze vertelde dat ze overlendene aan het oproepen was waaronder mijn oma.
(Andere oma die al een jaar of 7 over is).
Ze moest wat lachen, maar ik vond het niet grappig en werd boos.
Het begon ook te spoken in het huis en de bruine gordijnen waaide heen en weer.
Later zat ik ineens in een vliegtuig waar ik geland was en waar we op de landingsbaan al uit mochten springen.
Ik kwam aan op een sombere vlakte.
Ik liep verder een zijweggetje in waar het heel verwaarloosd was.
Oude roestige slagbomen die op hol sloegen en rondjes draaide.
Het leek wel een parcourt die ik moest afleggen.
Ik keek omhoog en zag ook allemaal hijskranen die volledig bruin en verroest waren.
Het leek wel een spook industriegebied.
De hijskranen gingen ook heen en weer en er vielen onderdelen om en werden rondgetold zonder dat ik een persoon zag die dit bestuurde.
Ik kwam eindelijk aan het einde uit bij de rand van een stad.
Daar was mijn vader.
Ik moest voor hem in een boom klimmen om een pot verf te pakken?
Het was heel apart.
Toen eindigde de droom.
Beheerder |
Quote
Ik stond met mijn ouders en zus in een grote katholieke kerk.
We waren aanwezig bij een soort dank dienst.
Er was een vrouwelijke priester met een lang witte Soutane/toga
De uiteindes van haar ''sjaal'' (ik weet niet hoe je dat noemt) hadden donker groene punten met een patroontje erin.
De vrouw deed een gebed en we waren god aan het eren.
Iedereen ging buigen en ook ik deed dit.
Mijn ouders en zus deden twijfelachtig en vonden het maar raar.
Ik spoorde ze aan om ook te buigen.
Wat heeft dit deel van de droom te betekenen?
Ik geloof zeker in god en Jezus etc. mijn ouders ook.
Laatste tijd ben ik er wel wat minder mee bezig.
Misschien dat deze droom met er weer aan herinnerd.
Ik haal er best wel vaak steun uit... (het geloof).
Ik omschrijf mezelf alleen niet perse als protestant of katholiek...
Ik hou niet zo van die hokjes.
Ik geloof meer voor mijzelf en ga soms naar een jongeren kerk die ook niet een bepaalde stroming heeft.
Quote
Daarna toen de dienst klaar was had mijn moeder mij ingeschreven voor een soort jeugdkamp met allerlei activiteiten.
Ik had er echter geen zin in.
Ze deden rare dingen daar, zo had je een dag dat je helemaal naakt moest lopen..
Ik ben niet geweest naar al die dingen...
(Misschien bang om mijzelf 'bloot' te stellen aan al die leeftijdsgenoten).
Quote
Ik kwam later in mijn oude huis waar ik woonde tot mijn negende.
Daar stond mijn zus met een vriendin in de badkamer lollig te doen.
Ze vertelde dat ze overledene aan het oproepen was waaronder mijn oma.
(Andere oma die al een jaar of 7 over is).
Ze moest wat lachen, maar ik vond het niet grappig en werd boos.
Het begon ook te spoken in het huis en de bruine gordijnen waaide heen en weer.
Quote
Later zat ik ineens in een vliegtuig waar ik geland was en waar we op de landingsbaan al uit mochten springen.
Quote
Ik kwam aan op een sombere vlakte.
Ik liep verder een zijweggetje in waar het heel verwaarloosd was.
Oude roestige slagbomen die op hol sloegen en rondjes draaide.
Het leek wel een parcours die ik moest afleggen.
Ik keek omhoog en zag ook allemaal hijskranen die volledig bruin en verroest waren.
Het leek wel een spook industriegebied.
De hijskranen gingen ook heen en weer en er vielen onderdelen om en werden rondgetold zonder dat ik een persoon zag die dit bestuurde.
Ik kwam eindelijk aan het einde uit bij de rand van een stad.
Daar was mijn vader.
Ik moest voor hem in een boom klimmen om een pot verf te pakken?
Bedankt voor de uitleg,
Heel uitgebreid.
Om vooral te reageren op het laatste stukje over de sombere vlakte,
Ik voel me soms inderdaad nogal somber maar het is niet dat ik depressief ga worden/ben.
Ik heb gelukkig ook genoeg blijdschap en ik ben nog niet achter de oorzaak van die somberheid gekomen.
Het zit ergens diep in het onbewuste....
Ik dacht dat het met het uit de kast komen te maken had maar dt is niet het geval aangezien ik al 'out' ben.
Ik denk dat het vooral met eigenwaarde te maken heeft....
Ik ben soms niet tevreden over mijzelf en dat staat dan weer in verband met de faalangsten eerder dit jaar en vorig jaar.
De vlakte met al die kille techniek was ook naar en ik wilde er zo snel mogelijk weg.
Ik moest er toch doorheen om bij de stad uit te komen.
Wie weet is dat een aanwijzing? Ik moet er toch doorheen, dan kom ik pas verder.
Daar staat ook het verf blik in een boom (de boom was dik en had 2 hoofd vertakkingen waar het blik verf precies tussen stond).
Inderdaad zou ik zelf wat meer kleur kunnen geven.... En al die negatieve gevoelens over mijzelf eens los moeten laten.
De verf was trouwens geel. (maar wel zonnig geel) het voelde dus wel goed aan.
Over zon gesproken, ik heb denk ik ook een blokade bij de zonnevlecht (3de chakra).
Ik heb daar vaak last van druk die ik voel (voornamelijk bij somberheid).
Heeft dit chakra ook te maken met mijn zwakke plekken?
Ik lees namelijk op veel plekken dat dit ook te maken heeft met de eigenwaarde?
Ce
Nog een toevoeging:
Zelfliefde, zelfacceptatie en erkenning van je eigen waarde zijn de bouwstenen van de derde chakra en zorgen ervoor dat het zonnevlecht chakra in balans komt.
Dit lees ik zojuist:
[www.anand.nl]
Ik geloof dat Esme goed bekend hiermee is?
Beheerder |
Denk dat het uit de kast komen een grote rol speelt.
Dat industrieterrein is symbolisch de doodsvallei.
Je oude ik moet sterven voor er een nieuw kan ontstaan.
Daartoe moet je eerst door de dorheid heen, net zoals de held in het sprookje het reddende medicijn moet veroveren.
Geel en de zonnevlecht hebben vooral met moed te maken.
Maar je mag het ook wel wat zonniger zien.
Misschien is er nog een link met de Zon en Maanboom?
Tevreden zijn met jezelf is moeilijk en tegelijk zo eenvoudig.
Eenvoud is hoogste levenskunst. Alhoewel dat niet inhoudt dat het simpel zou zijn.
Zoals in sprookjes de oude draak moet worden gedood om de waterbronnen weer te laten vloeien, zodat het leven weer verder stroomt.
Het gaat er dus niet om dat je het industrieterrein een likje verf geeft, maar dat je een andere en in dat geval ook meer feminiene houding aanneemt. (De ijzeren draken hebben geen gevoel.)
Het vrouwelijke staat veel dichter bij de natuur en zou je juist daar kunnen vinden. Hoewel het zorgende aspect ook een grote rol speelt.
Sociale contacten of liefde en warmte hoef je van een industrie niet te verwachten.
De zonnevlecht zou warmte moeten uitstralen.
Liefde en mededogen of compassie behoren echter meer bij de hartchakra.