Quote
Ik zit eerst in een kerkdienst en die is al snel daarna afgelopen..
Een ex vriendin van mij vroeg of ik bij hun aan tafel komt zitten bij een één of ander kerk groepje.
Ik zei dat ik er geen zin in had omdat er ook veel onbekende mensen zijn. (Ik ben niet zo goed met onbekende mensen)
Later sta ik buiten.
Ik klim op een dak van een garage en zie iemand lopen die ik ken.. en erg goed ook.
Het is mezelf.
Met een demonische staart. Zwarte strepen op me wangen, irissen pik zwart. Harige armen en benen en kkauwen.
Elke keer als ik boven op hem af wil springen dan eindigt mijn droom.
De kerk is een vroom instituut.
Maar jij rebelleert ertegen in de gedaante van de duivel.
Het zou je alterego kunnen zijn.
In elke religieuze beweging kom je de tegenstander tegen die als het te bestrijden kwaad wordt gepresenteerd.
Het ontkennen van het kwaad in jezelf veroorzaakt een projectie.
Daarom zoeken ze altijd de duivel bij anderen.
Wie weet dat de duivel als schaduw in iedereen te vinden is heeft een persoonlijk moreel probleem en heeft anderen niets meer te verwijten maar is zichzelf een opgave geworden.
In ieder schuilt een Jackal and Hyde.
De splitsing van goed en kwaad ligt aan de wortel van de religie en is een elementaire misvatting.