Met mijn vriend ging ik mee naar huis en om een of andere reden vroeg ik hem vast naar het appartement te gaan.
Ik was later op zoek naar de lift, die ik eerst helemaal niet kon vinden.(Raar, ik kom er al geruime tijd.)
Toen ik in de lift stapte, hing er in de lift een grote draagzak met een donkere (ik denk Zuid-Amerikaanse) eenogige baby met een neus die leek op een havik.
In de draagzak stond een tekst: 'I am alone'.
Aan mijn liftgenoten vroeg ik van wie die baby was, waarop ik het antwoord kreeg dat deze baby daar al heel lang hing (ik neem die lift zeker 3 x week).Op mijn vraag hoe die baby aan eten kwam, haar waste en kleedde, kreeg het het antwoord dat ze verzorgd werd door de medebewoners, maar dat niemand haar wilde hebben.
Ik had heel veel medelijden met de baby en voelde me vreselijk schuldig dat ook ik haar niet wilde en kon hebben.
Binnenkort gaat mijn ex naar Zuid-Amerika, waar zijn vriendin woont. Hun relatie loopt door haar jaloezie helemaal niet en ik vrees dat hij er binnenkort een punt achter gaat zetten.
Ik weet dat in dat land magische krachten zijn en ik ben bang dat hem iets zal overkomen (hij is toch de vader van mijn kinderen).
Samen hebben ze een jaar geleden ons huwelijk van 28 jaar kapot gemaakt en haar jaloezie speelt haar parten omdat wij (mijn ex en ik) nog gewoon met elkaar omgaan. Ik hoop dat er niets met ons gaat gebeuren, ik ben een hele sterke (ook wel spirituele) vrouw, maar toch voel ik angst. Heeft u hier een verklaring voor?
