Hallo,
Normaal ben ik niet zo dromerig, maar mijn droom van algelopen nacht staat me glashelder bij en ik was benieuwd wat er allemaal uit opgemaakt zou kunnen worden. Ik, met nog 2 of drie mij onbekende personen, werd ontvoerd. Dit in een exotisch land, India ofzo, waar ik een vliegtuig zou pakken naar huis. Het was donker. We werden in een oude jeep (of oude landrover) gepropt, in de achterbak, en moesten plat op de grond liggen, geweren tegen het hoofd. Ik had toen ineens het knuffeldoekje van mijn dochtertje in mijn hand, ik was er gewoon zelf verbaasd over, en bleef plat liggen, me rustig houdend, kijkend naar dat doekje, totdat 1 van de ontvoerders iets tegen me zei, wat weet ik niet, maar het was erg benauwend en ik dacht dat het snel over zou zijn met me. Toen wees hij door de achterruit van de jeep, we reden op een stadje af en wees naar mensen, die met dagelijkse dingen bezig waren en zei weer iets waaruit ik opmaakte wat ze van plan waren. Weer weer ik niet precies wat, maar het waren geen beste bedoelingen en met de mensen waar hij op wees zou het ook slecht aflopen. Toen dat begreep werd ik kwaad en sprak iets terug, over onrechtvaardigheid tegen die mensen, waarop de jeep stopte, de ontvoerders lachten me uit en ze gooiden me uit de auto via het rechterzijportier. Ik kon voordat ze de deur dichttrokken net nog wat persoonlijke spullen meegrissen die nog in de auto lagen.
Toen liep ik een klein dorpje/stadje in, het werd licht, ochtend, en op een soort binnenplaats kreeg ik ergens onderdak, ik controleerde of ik al mijn spullen had, wat het geval was (ik had zelfs ineens erg veel buitenlands geld in mijn portemonnee) en kreeg te horen dat wereldwijd op bijna alle vliegvelden mensen waren ontvoerd, dat ze wisten dat het mij ook was overkomen en dat ze blij waren dat ik weer vrij was. Toen liep ik naar buiten en daar liep in de verte de liefde van mijn leven (waarmee het jammer genoeg alweer geruime tijd voorbij is) door een soort parkje. Ik zag haar en we liepen naar elkaar toe, toen er een man verscheen die spullen voor haar voeten gooide. Als ze die zou oppakken dan mocht hij haar claimen of zoiets. Ze werd bang en wilde vluchten, maar die man ging maar door. Ik ging tussen hem en haar lopen en zei dat ze niets moest oppakken en niet bang moest zijn, ik was op dat moment voor niets en niemand meer bang. De man werd bozer en gooide steeds meer en harder, wat voor voorwerpen het precies waren weet ik niet meer, iets van kleding staat me nog wel bij. Ik was van plan om die man flink aan te gaan pakken, maar toen zei ze dat we weg moesten lopen en rennen. We schudden de man af en toen werd alles rustig. We omhelsden elkaar en ze zei dat ze mijn gezicht zo had gemist. Dat vond ik tegelijkertijd raar en heel mooi om te horen, dat had nog niemand ooit eerder gezegd. We liepen samen gearmd verder, pratend. Ik voelde heel diep en sterk dat het weer goed zat tussen ons. Dat we altijd bij elkaar zouden blijven. Toen werd ik wakker, heel raar en onwerkelijk. Ik baalde toen flink want het einde van die droom had me niet lang genoeg kunnen duren. Maar van totale doodsangst tot een enorm gelukzalig gevoel, dat allemaal in 1 droom, zo enorm realistisch, is iets wat me nog nooit eerder is gebeurd. Een lang verhaal, ook al ben ik zo kort mogelijk en toch volledig geweest, tenminste, geprobeerd te zijn. Ik moest het gewoon even kwijt.
Henk
