De boulevard is waarschijnlijk de levensweg aan het strand dat grenst aan de zee als het onbewuste.
Het moeras is een depressieve toestand waarin je snel stagneert en niet los meer komt uit die zuigkracht.
In de modder is vaak het waardevolle verborgen. (wat niet inhoudt dat je in het moeras moet gaan zinken)
Een bejaardenhuis past niet bij een jeugdig iemand.
Daar ga je niet de boel op stelten zetten.
Het is meer een opschudden van de oude vrouw in jezelf. De drie fasen van het vrouwelijk archetype zitten in iedereen.
Maar de oude vrouw heeft een relatie met de dood. Daar hoor jij als jeugdige niet bij.
De tijd van verzorging en bezinning hoort bij de laatste levensfase.
Jij moet je vleugels uitslaan en het leven nog helemaal leven.
Jung schreef eens dat een oudere die niet bereid is te sterven net zo betreurenswaardig is als een jongere die niet durft te leven.
De oude vrouw de trap afwerpen is het passieve bedlegerige deel van jezelf terug te smijten in het bestaan.
Overigens worden heel wat ouderen teruggezet vanuit de "zorg". Zo van, "het zal ons een zorg zijn".
Dus nadenken en overdenken is een vorm van bezinning.
Vaak kun je alleen maar ondergaan wat het leven je voorhoudt.
Het moeras is als het graf. Verzwolgen door de aarde en de zwartheid.
Je hoort in geen van beide situaties.
Natuurlijk was de oude vrouw boos over die herrieschoppers.
Het ego is vaak een chaoot en rustverstoorder.
Misschien was je alterego bezig de boel op stelten te zetten?
Zo kan het ook de meer extraverte kant zijn die de passieve introverte doorbreekt.
De bedoeling is activeren, wat het kwaad als katalysator altijd zal doen.
