Kunstgalerij

In de lift zie ik links een man die iets op de wand lijkt te krassen.
Het is een roestvrij stalen wandbekleding, zoals in het echt.
Even later, op een wandpaneel rechts naast hem, is op dezelfde hoogte een soort litteken te zien.
Het is een doorgesneden ruw gevormd spoor, zoals je b.v. van een snijbrander zou verwachten.
Het spoor is op zijn ooghoogte.
Van een brander is overigens niets te ontdekken.

Eenmaal buiten, zie ik dat het hok dat van de huismeester is, een zware groene kluisdeur heeft, maar die is duidelijk opengebroken.
De dikke deur is vervormd alsof er een explosief is gebruikt.
Het lijkt wel een bank kraak.

Als ik binnen kijk, is het plots een enorme grote en hoge hal met lichtblauwe gewelfde stalen bogen die het geheel dragen.
Zoiets als een oude hal van ijzeren, gotische bogen die met klinknagels zijn verbonden.
Het heet een kunsthal te zijn. De flat is verdwenen en ik kijk buiten omhoog. Alles is open.
Het eerdere gebouw lijkt in de lucht te zweven, maar ik zie alleen de onderkant, want ik sta op de grond.
Zou bijna een luchtkasteel kunnen zijn.
Het is ook een beetje nevelig. Het lijkt wel een sprookjesrijk. Toch zie ik het gewone dagelijkse verkeer en de rotonde.

Dank je Esme.
Dacht bij de lift aan een soort cel.
Onze lift is mooi gerestaureerd en graffiti is iets waar ik een afschuw van heb.
Wat je op die wand kerft is net zoiets als iemand die zijn cel beklad.
In science fiction zie je weleens iemand met een laserblik.
Nu zag ik geen laserlicht maar de uitwerking zou zoiets kunnen zijn.
Het is ook niet ondenkbaar dat er van buiten iets binnendringt.
Dus de beschermende kooi zoals dat heet wordt aangetast.
Een lift beweegt tussen etages en bewustzijnslagen.
De huismeester is een aardige man, maar wel een watje.

Waarom zouden ze die kluisdeur opgeblazen hebben?
Daar is niets te halen, maar de droom zegt dat het een kunsthal is (of gaat worden?).
Daar zou dan zeker iets te halen zijn.
De expansie en de openheid van de hal verbaasde mij.
Dan denk je zeker aan de spirituele sfeer.
Kunst raakt via de creativiteit en de intuïtie aan de symboliek en het spirituele.
Maar inderdaad, ik sta stevig met twee benen op de grond, terwijl een soort "luchtkasteel" zweeft.

De blauwe bogen doen mij denken aan hemelbogen.

Het contrast tussen de beperking van de liftkooi en de expansie van de kunsthal is enorm.
Het enggeestige tegenover de wijde geest?
Als voornamelijk observerend is het niet vreemd dat ik hierbij stil sta en de carrousel van het leven voorbij zie razen.
Wat mij doet denken aan de parabel van het wiel van Boeddha. De rand en de as.
Aan de buitenkant is alles in een roes van beweging, maar in de kern heerst stilte en rust.

Misschien was de man in de lift wel de kraker?



1 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

Het vreemde was en dat kon jij niet weten, is dat de man zo dicht op de wand stond, zeg maar met zijn neus tegen het paneel.
Die wonden zou best kunnen. Graffiti is je merk achterlaten. Een primitief gedrag.
Maar inderdaad iets voor eeuwig in de wand kerven, zo diep dat het erdoor brandt.
Ik zie die wand niet alleen als liftwand. Het is een afscheiding naar iets en dat zal het onbewuste zijn denk ik?
Er kwam in elk geval geen licht doorheen, het was puur zwart of duister.

Die deur was echt enorm, zoals je van een professionele kluis zou verwachten een halve meter dik.
Tegelijk leek het wel bijna hout want een zo zware deur krijg je niet verbogen.
Een kluisdeur is een afweer. Het hok van de huismeester (in de realiteit) lijkt wel een kluis, er zijn geen ramen buiten die in zijn deur.
De kluisdeur was echter een blinde deur.
In de droom is het eerder een deur in een muur maar als de muur wegvalt blijft alleen die gedeformeerde kluisdeur over.
Er is geen muur te zien. Dan dat plotselinge en verrassende uitzicht op die hal met hoge bogen en al dat licht.
Het contrast tussen het beslotene en het opene is wat de droom kenmerkt.
Misschien iets als introversie en extraversie?