Het lijkt wat op de kindermoord* of de vijandige tweeling. (*Salomon of Herodes)
Dat thema geeft een onderlinge strijd aan van de meest dominante partij.
Het Salomonsoordeel bestond erin dat twee moeders streden om het geboorterecht van hun kind, waarvan er een 's nachts overleden was.
Salomon maakte een einde aan het dilemma, door te dreigen het overgebleven kind in tweeën te klieven.
De echte moeder gaf haar aanspraak op, maar kreeg juist daardoor haar kind terug.
Het kindarchetype zit vaak vol vijandigheden (tegenstellingen).
Het is omgeven met natuurlijke vijanden of vaders, machthebbers, die vrezen overheerst te worden.
Dat koppelt ook met het heldenarchetype.
Hier nagelt de vijandelijke broer zijn kind aan de tafel, je zou bijna zeggen aan het kruis.
De moeder zit erbij en kijkt ernaar, maar steekt geen hand uit om het te verhinderen.
Een baby staat vaak voor nieuwe mogelijkheden of het innerlijke kind.
Samen vormen ze het beroemde 4 tal maar een sneuvelt dus of raakt in elk geval aan de materie gekluisterd.
Dood gaat niets in dromen, dus ook die baby zal op een of andere manier transformeren.
Een spijker in de kop kan op koppigheid en hoofdpijn wijzen, of een irritant probleem.
Misschien bestaat er onderlinge vijandigheid? De tweeling staat elkaar als het ware naar het leven.
Maar dat was bij de mythische Kaïn en Abel al het geval.
De spijker gaat ook dwars door het verstand wat op ongecontroleerde driftbuien kan wijzen.
Kinderen kunnen hun frustraties op poppen af reageren.
Soms is het ook een haat tegen het leven of zichzelf.
Het vijandige paar is een zeer bekend mythologeem en komt dan ook overal voor.
