Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

Re: iemand doden

Vivi
1 oktober 2017

Ja lees het nu pas. maar wat heb je als je mensen wilt doden al hebben ze je niks aan gedaan maar je in een soort eigen wereld in de geest komt

Ben een goed mens met vaak een goed hart zal nooit dieren of zwakkeren iets aan doen

Maar soms raak ik in een soort trans en voel ik iets duisters me lijkt wel overnemen terwijl die grens steeds kleiner wordt en de drang groter en het gevoel niet meer zoals door trauma's van vroeger woede voel of angst maar een soort endorfine opwekt een soort lust het wind me geestelijk helemaal op

Ik heb jaren al hulp gezocht ze kunnen niets met me en luisteren niet dat ik hulp wil

Heb me zo leren zogenaamd aanpassen dat ik overal makkelijk tussen kan wandelen maar nergens tussen hoor en niemand deze kant echt kent van me

Me zus heeft zelfs contact verbroken al zal ik haar nooit fout doen en heb ik nooit iets hierover gezegd ze is bang voor me... dat terwijl ik haar liefde gaf.....

Mensen die ik ken vinden me mysterieus en eng of in het begin spontaan aardig maar verbloem ook veel al zal ik ze geen pijn doen en bij hun voel ik het ook niet alleen bij onbekenden en mensen die kwaad willen

Heb een extreem laag empathie gevoel
Kan me zelden inleven ik wil het wel maar ik voel vaak niets al begrijp ik wel de feiten of als ik van ze hou voel ik pijn terwijl ik erna hun keihard liefst ijskoud maak en problemen oplos maar me gevoel ontbreekt

Ik vraag me radeloos af wat ik heb ik vermoed psychoses komt best veel voor in me familie weet niet of het erfelijk is...

1 oktober 2017
Beheerder

Dat is inderdaad een psychotische ontwikkeling met een waanvorming.
Doet denken aan schizofrenie.
Maar zoals je zegt, heb je traumatische ervaringen en een onderdrukt gevoelsleven, de woede, de pijn, de emoties maken dat je alle empathie verdrongen hebt. Je bent, en dat is heel belangrijk, bewust van wat er gebeurt in jezelf en je omgeving.
Dat is hoopvol en pleit tegen schizofrenie.
Maar de begeleidende verschijnselen en symptomen wijzen wel op een zich ontwikkelende stoornis.
Dat is niet vreemd na zulke ervaringen, (ik vermoed misbruik of/met geweld).
Dat veroorzaakt vaker een splitsing in de persoonlijkheid.
Daarmee probeerde je te ontsnappen aan het gebeuren in een poging tot overleven. (afweersysteem)
De woede die je als demonisch had afgesplitst keert zich tegen jou en ondermijnt je psyche.
Het zou heel belangrijk zijn die lading te uiten in de zin van b.v. onder begeleiding ergens tegen slaan of schoppen zoals een boksbal of een matras. Kunnen zeer heftige emoties bij loskomen.
Als je zo beschadigd bent, zou een interne behandeling aangewezen zijn, maar ik vrees dat je dan onder de pillen wordt gezet, die het alleen maar onderdrukken en verdoven. (soms noodzakelijk om de reacties af te zwakken)
Het zal niet meevallen goede hulp te vinden, want ze staan onder tijdsdruk. (Etiketteren is al snel gebeurd)
Het gebrek aan gevoel zou je tot een psychopaat kunnen vormen.
Gelukkig besef je een en ander en is er dus ook een nog gezond deel van geest.
Demonen of kwade invloeden kun je aantrekken als je de zaak niet verwerkt.
Dat kan in voorkomende gevallen tot geweld met fatale afloop voeren, ook tegen jezelf.
Het uitwerken van dromen kan veel aan het licht brengen, dus probeer ze te onthouden en plaatsen.

Het koud maken is het wegzetten van gevoelens in jezelf (ijskast principe)
Je hebt geleerd pijn te onderdrukken en dat projecteer je nu op de buitenwereld.
De anderen staan dan voor de dingen of eigenschappen die je in jezelf verdrongen hebt.
Helaas kun je niets doden in jezelf. Ook niet blijvend onderdrukken. Vroeg of laat komt het in een kortsluiting boven.
Kan tot zelfdestructief gedrag voeren of haat tegen zichzelf (depressie. Depressie is het ontbreken van gevoelens, het onvermogen te voelen, lijden of genieten)

De lust tot doden is een machtsfrustratie die je probeert te compenseren.
Maar daarmee doodt je ook het leven en de ziel. Je wilt iets in jezelf vermoorden.
Dat is echter nooit de oplossing.

Mensen die b.v. automutileren ontbreekt het aan werkelijk voelen.
Ze hebben een deel van zichzelf afgesloten en vervangen de pijn door een fysieke.
Dat is natuurlijk een neurotische uitweg, die nooit oplossend kan werken. (Tegen zichzelf gerichte drift)

In jouw geval zou je hallucinaties kunnen ontwikkelen met gesproken opdrachten of paranoïa.
Dan gaat het niet om demonen, maar om de complexen die je willen overmannen.
De vernietigingsdrift die in een bepaald stadium in je woedde, komt er later uit en richt zich op een kapstokfiguur.
Daardoor worden soms anderen en indirect jijzelf de dupe. Het heet uitgestelde woede en frustratie.
De emoties zijn inadequaat, omdat ze in de tijd verschoven zijn.

Het gevoel van overal buiten staan is typerend voor zulke trauma's.
Het is de vloek die je isoleert en een barrière opwerpt naar anderen, op wie je eigenlijk kwaad bent, omdat het kind in jezelf niet gehoord werd. Of je overal alleen in voelde staan, want aan wie kon je zoiets nog vertellen en het basale vertrouwen is al helemaal beschadigd.
Dat maakt je tot eenling die het gevoel van verbondenheid mist. De anderen moeten bijna dood, zodat jij veilig bent.
Terwijl iets in je toch wanhopig verlangt naar liefde, maar stuit op wantrouwen en angsten.
Het is de situatie waarbij in sprookjes de koning/of koningin ziek is en het land verdort, er een grote draak de (innerlijke) bron bewaakt en de held op zoek moet naar het reddende medicijn, de heldendaad, de strijd met het monster, waaruit niemand onbeschadigd terugkeert.

Gevoelens als empathie en liefde kunnen alleen maar bovenkomen als je de lading verwerkt hebt.
Je beseft goed wat er ontbreekt en dus moet het ook in je te vinden zijn.
In de drek is het goud besloten dat je met graven vinden moet.
Het is niet alleen duisternis. In de duisternis huist een groot licht. (van inzicht)
Er is nog hoop.



3 keer bewerkt. De laatste keer was 1 oktober 2017 door Sheherazade.





Deze discussie is gesloten.