Ik droom al jaren van mijn overleden ouders, zou heel leuk zijn was het niet dat het zo'n enge dromen zijn. De steeds terugkerende dromen gaan over mijn vader die in de tuin zit, maar toch dood is, alleen de ogen bewegen en de maden kruipen uit zijn lichaam, vreselijk. Mijn moeder ligt opgebaard maar haar ogen bewegen en ze is steeds kwaad op mij...ze zijn dood en niet dood, heel raar.
De plaatsen waar ze zich bevinden in mijn dromen is steeds elders, maar wel regelmatig op het kerkhof. Ze openen en sluiten hun ogen en spreken tegen mij maar kan hun niet verstaan. Na zo'n droom (meestal bij nieuwe of volle maan) ben ik enkele dagen heel somber en heb ik nergens zin in, dan sleep ik mij de dag door en kan ik uit het niets beginnen te huilen.
Uiteindelijk overheersen nu de sombere dagen, zit ik onder stress zodat ik naar de huisarts ben geweest en te horen kreeg dat ik een depressie heb. Deze droombelevingen (toch een 6-tal per maand)vragen zeer veel energie van mij, omdat ik na zo een nacht ook overdag niet functioneer.
Ik heb zelden of nooit een "gewone" droom. Is het niet van mijn ouders dan is het over andere overleden familieleden, deze dromen zijn niet zo heftig.
Samen gevat...mijn dromen bestaan steeds uit dode familieleden, lijkkisten, begrafenisondernemer, funerarium, kerk en ga zo maar door...ik hou dit niet lang meer vol.
Waarom al jaren zulke dromen? Is hier een verklaring voor ?
Ik had een goede band met mijn ouders !
