Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Heb vanavond even een klein tukkie gedaan op mijn bank en toen ook een droom gehad.
Ik droomde dat ik door een soort oerwoud liep en er toen een zwart insect op mijn rug sprong.
In eerste instantie leek ie op een schorpioen maar hij bleek geen staart te hebben en meerdere poten.
ook was ie zo groot, even groot als mijn rug zelf.
Je zou denken dat ik schrok van dit insect, maar gek genoeg raakte ik niet in paniek en zat ik hem bewonderd te bekijken.
Het rare was ook dat ik wist dat ie op mijn rug zat, maar ik keek naar mijn eigen rug alsof ik naar een rug van een ander keek zodat ik het insect goed kon zien.
Wat kan deze droom betekenen?
Groetjes Gaminneke.
|
Beheerder |
Ik snap niet hoe je een insect kunt bekijken dat op je rug zit?
Het is geen leuke droom want vanuit het onbewuste word je besprongen.
Je schrijft niet veel over kleur en uiterlijk of details.
Iedereen zou in paniek raken, maar vreemd genoeg kijk jij er rustig naar, alsof het je niets aangaat?
Een insect heeft geen gevoelens. Is koudbloedig. Is ingesteld op eten en gegeten worden.
Zo'n groot insect ziet jou als hapje op het menu.
Vraag mij dus af hoe jijzelf bent?
In hoeverre lijk jij op dat insect?
Of welk monster heeft jij in de grip?
Zoals ik al zei in mijn eerste post was het insect zwart van kleur en leek hij op een schorpioen maar dan zonder staart. hij had meerdere poten en wat ik me nog kan herinneren is dat zijn poten eindigden in kleine kluwtjes, soort grijpertjes. Het insect was glad en had geen haar.
Tja dat ik het insect kon zien op mijn eigen rug was heel apart en eigenlijk onmogelijk maar in mijn droom wel mogelijk.
Dat ik niet bang was komt misschien dat ik gefassineerd was door het insect en hem in het geheel wilde bestuderen hoe hij eruit zag.
Nu je de vraag stelde in hoeverre ik op het insect lijk, komen er bij mij gedachten op dat ik erg bezig ben met hoe ikzelf ben en niet eens bang ben van mezelf maar ook gefassineerd.
Misschien ben ik het insect zelf wel, is dat mijn diepe ik wel die niemand kent.
Of er een monster mij in zijn grip houdt weet ik niet, soms twijfel ik daar wel eens aan.
Maar dan denk ik gelijk ook weer dat ik dat monster zelf ben en ikzelf me hiervan kan verlossen (al weet ik niet hoe en of ik dat ook wil)
Ik ben zelf een teruggetrokken introverte vrouw die geheimen met zich meedraagt.
Ik kom bij anderen heel sociaal, rustig en vriendelijk over.
Wel heb ik psychische beperkingen en slik ik medicatie hiervoor.
Heb een laag zelfvertrouwen en vind het moeilijk voor mezelf op te komen.
Meer wil ik op het forum hierover niet kwijt.
Maar je vragen maken me nu meer duidelijk over mijn droom, dank je wel.
Vriendelijke groetjes Gaminneke.
|
Beheerder |
Misschien is het koudbloedige insect wel een soort draak met een pantser om de weke delen (en gevoelens) te beschermen.
(introvert)
Je identificeert je ermee.
Je bestudeert dus jezelf?
Vraag mij wel af met wat voor merkwaardig rugzakje jij rondloopt?
Jammer dat ik je niet een privè bericht kan sturen waar ik je het 1 en ander kan uitleggen over mezelf.
Kan je vertellen dat ik als 2 jarige in het ziekenhuis heb gelegen door een ziekte die me bijna fataal werd.
Hiervoor slik ik nu levenslang medicatie.
Daarnaast ben ik opgevoed door ouders die zelf erg moeite hebben om empathie te tonen en narcistische trekjes hebben.
Heb een incest verleden waarbij ik ook met de dood bedreigd ben (niet door mijn ouders hoor).
Ik ben gaan vluchten in een fantasiewereld om de realiteit te ontvluchten.
Dit was jaren een overlevingsmodus maar nadien gaf het ook zo zijn klachten en hindernissen/beperkingen.
Jaren therapie gehad gericht om weer in het hier en nu te komen en te blijven.
Pas 2 jaar geleden therapie gehad op aandringen van mezelf om aan het verwerken van mijn verleden te werken.
Ook jaren nachtmerrie`s en zeer intense dromen gehad.
Nu gelukkig geen nachtmerrie`s meer, maar nog wel intense dromen.
Ben nu zelf mezelf aan het ontdekken en merk dat ik ook een duistere kant heb ook al laat ik die niet zien.
Heb ook moeite met empathie tonen en heb af en toe het idee dat ik mijn fantasiewereld heb verweven met de realiteit.
Ik vertoon aangepast gedrag (sociaal, vriendelijk en behulpzaam) maar als ik diep in mezelf kijk is dit niet wat ik echt ben.
Dan komt er woede, heel veel woede.
Alleen uit ik deze woede niet, dat laat ik absoluut niet zien.
Wetende dat ik dan door kan draaien en mezelf niet meer in de hand heb en misschien tot daden met gruwelijke afloop in staat ben.
Dit wil ik dus voorkomen.
Dit is zo een beetje mijn rugzakje in grote lijnen, of kan ik beter zeggen een plunjezak...hihihi.
Groetjes Gaminneke.
|
Beheerder |
Geen wonder dat je zo vol woede zit.
Het is misschien goed eens te zoeken waar je die woede kunt toelaten?
Dat kan met drummen of boxen op een zak, of een robbertje stoeien met een therapeut.
Onder die woede zit verdriet, dat is de motor.
Je kunt niet met die onverwerkte woede blijven rondlopen, want dat keert zich destructief tegen jezelf.
Dergelijk conflicten kunnen zelfs tot ernstige ziektes aanleiding geven (zoals K).
Ook begrijpelijk is dat je in een innerlijke wereld terugtrekt.
Een soort bastion (zoals dat klooster).
Maar daarmee bereik je geen oplossing.
In je ligt een stuwmeer klaar met een massa tranen.
Je kunt leren om dat gedoseerd los te laten zonder te verdrinken.
Het afvloeien van die opgestuwde emoties zal zeker op termijn verlichting brengen.
Misbruik heeft zulke verstrekkende gevolgen. Dat wordt ook zo vaak onderschat.
Gelukkig heb je wat initiatieven genomen.
Zonder littekens kom je er niet doorheen maar de spanningen kunnen wel verminderen.
Blijf er niet mee rondlopen en werk eraan.
Tekenen kan ook heel goed helpen.
Het maakt niet uit als je die energie maar omzet.
Riet Okken laat haar klanten met een mattenklopper op een matras slaan.
Desnoods plak je er een foto op. Maar afreageren op zich is niet voldoende.
Je basisvertrouwen is beschadigd, allicht.
Dat is ook het fundament waarmee je contact legt.
Ken je het boek "De ontembare vrouw"?
Beslist eens lezen.
Je bent sterker dan je denkt.
Wie weet gooi je dat monster ooit van je af?
Doet mij denken aan de Medusa. (Gorgonenhoofd met slangen)
De Medusa zou ieder die ze aankeek laten verstenen.
Weinigen zien hierin een trauma waarbij de angst en de haat blikken opleveren die kunnen doden.
Hoeveel beelden telt je tuin?
Ik ga dat boek "De ontembare vrouw" beslist lezen binnenkort en hoop ik meer handvatten en inzicht te krijgen hierdoor.
Ik heb momenteel geen therapie meer, ben in feite uitbehandeld zeggen ze bij de GGZ en ze kunnen mij niets meer bieden.
Voor een eerste lijns therapeut heb ik momenteel geen geld, ook al wordt dat gedeeltelijk vergoed.
Dat zou pas kunnen als ik mijn schulden heb afbetaald (over 2 en half jaar)
Tekenen doe ik al en daar kan ik al veel in kwijt.
Verders ben ik momenteel helemaal opgebrand en is mijn energie ver op.
Toch blijf ik werken om mijn dagstructuur en dagritme aan te houden en niet geheel stil te vallen.
Medusa ken ik wel, heb haar nooit eng gevonden, integendeel had het altijd met haar te doen, waarom wist ik nooit.
Hoeveel beelden ik in mijn tuin heb?
Momenteel nog maar 1, al zou ik er graag meer in willen hebben.
Ben alleen niet zo van de kabouters of van oude nostalgische beelden.
Dus ze moeten bij mij wel een betekenis hebben die ik er zelf in kan zien.
Maar dat komt allemaal nog wel een keer.
Gaminneke.
|
Beheerder |
Met de beeldentuin bedoel ik de versteende personen.
Medusa had een hoofd vol slangen, die natuurlijk voor verwarde gedachten staan en valsheid.
Maar waarom zou ze zo geworden zijn?
Medusa was overigens een gelukssymbool en staat nog altijd in de drie- of vier-benige swastica die het zonnewiel symboliseert centraal. Medusa en slang of caduceus zijn identiek. (vrouwe Fortuna)
Medusa is vaak een nog primitief of halfbewust wezen, wat niet betekent dat ze primitief is.
Maar de oerkrachten die erin huizen zijn inderdaad gevaarlijk.
Je zou ook niet in de zon kunnen kijken.
Maar dat terzijde, want dan dwalen we af.
Als je die woede zou kunnen uiten, krijg je heel veel energie terug.
Al je energie wordt nu gebruikt voor het onderdrukken van wat je is aangedaan.
Helaas vergen zulke heftige problemen soms jaren.
Automutilatie is een substituut voor werkelijke pijn.
Het voelen is dan al zo ver verdrongen dat er geen gevoelens lijken te bestaan.
Maar gevoelens en emoties uiten stuit op angst voor zwakte bekennen.
Dan immers ben je kwetsbaar en herhaalt zich die duivelskring van zwijgen en overleven.
Het heeft natuurlijk geen zin jezelf te gaan straffen in zelfdestructief gedrag.
Maar de omkering in het tegendeel die daders altijd hanteren, maakt dat je schuld voelt,
zelfs over terechte woede. Omdat je die niet uit, richt je de woede op jezelf.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 26 juni 2016 door Sheherazade.