Je voelt je misschien buitengesloten?
Een as verstrooiing is natuurlijk geen leuke gebeurtenis,
alhoewel het soms wel vrede kan geven op een mooi stekje.
Het lijkt mij dan ook een ongepaste houding als daar lol wordt gemaakt.
Nu zijn dat beelden die in je opkomen en misschien vrees je zoiets,
of kunt niet doen of het leven gewoon verder gaat als de tijd nog stil blijft staan voor jou.
Maar sommige mensen lijken wel weg te willen rennen alsof de dood hen op de hielen zit.
Waar blijft dat stukje bezinning dan?
Het is een verwerkingsdroom en schetst misschien verkeerde verhoudingen?
