- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 4 jaren, 11 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Het was op school, een project over de essentie van rijkdom bij mijn geschiedenis en Nederlands leraar. De les was over. Ik ging naar buiten, en overal waren bloedende mensen die ik moest helpen. Ik knielde neer naast een man die me zei te zoeken naar een vrouw, hij gaf me een foto van haar. Een jonge vrouw, foto genomen met een sepiafilter. Het speelde zich af in de middeleeuwen, ondanks dat foto’s al bestonden. Er was een timeskip naar dat ik was opgeleid tot ridder/soldaat, en ik zocht naar de vrouw. Ze bleek afgezonderd te leven van de rest van de wereld, in een soort kazerne in een woestijnachtig landschap. Ik liet mijn paard achter en ging naar binnen. Ik moest een bewaker overmeesteren om het gebouw binnen te komen. Hij zei dat ik niet naar binnen kon zolang de koningin, en niet de prins, aan de macht was, maar ik deed het toch. Ik ging door het raam naar binnen, een grote ruimte in waar een stel dames op leeftijd een kopje thee dronken. Ik herkende de ruimte, ik was daar eerder geweest in de moderne tijd. Ze schrokken van mijn aanwezigheid, ik droeg immers een harnas en een zwaard, maar ik vertelde ze dat ik ze niets zou doen. Ik liet ze de foto zien, en ze zeiden dat de vrouw Greta/Greet heette en ze hier in geen jaren meer geweest was. Ik verliet de kamer en ging naar de gang, ik werd beschenen door licht van het raam waar ik net doorheen naar binnen geklommen was, en dacht dat er meer soldaten naar binnen kwamen, maar het bleek nog een oudere dame in nachtjapon. Ze kwam blij op me af, knuffelde me (dit beeld zag ik vanuit een dersepersoonsperspectief, ik kon mezelf zien staan. Ik was mezelf niet maar een mooie blonde jongen (het type waar ik snel op zou vallen), een jaar of drie ouder dan ik ben. Ik had niet gemerkt dat ik hem was, omdat onze stemmen erg op elkaar leken.) De vrouw vertelde me dat ik degene was waar ze jaren naar had gezocht en vertelde me mee te komen naar de andere kamer met de oudere dames. Ze vertelde me dat ze Greta/Greet was, en dat iemand haar op een dag moest komen opzoeken. Ze wist niet waar ze al die tijd geweest was. Ik vroeg haar over de man die me haar foto had gegeven, en zij gaf me een foto van een jongen die samen met haar op de foto stond, als kind. Ze vertelde me niet wie hij was, hij had een beetje een lang gezicht en een grote neus, net als de man die bloedend op straat lag. Toen werd ik wakker.
