Dat klopt eigenlijk wel, dank je wel.
Bij ons hadden ze een winkel, en deze was zodanig belangrijk, dat wij ‘geen leven mochten maken’. Ik ben er maar onlangs achtergekomen dat ik een ‘gifted adult’ (hoogbegaafd als omschrijving dekt de lading niet) ben, maar dat was ik eigenlijk als kind al. De wereld intens belevend, idealistisch van inborst en nog een hoog iq ook. Maar daar is ook niks mee gedaan geworden, want alle tijd en effort ging in de winkel zitten.
Ik ben altijd als ‘een speciale’ weggezet. De emoties en pijn van de ander voelend, gevoelig voor al te hevige indrukken (geluid, geur, licht), etc. Daar werd al eens mee gelachen
