Het onderbewuste

Ik zwem met aan andere man (als man, ben een vrouw) in ijskoud water. Het is een besneeuwd en afgesloten gebied en we proberen om op het droge te komen. Plots zien we een zwemband onder het groene water (niet drijvend, maar ín het water...). We springen erop (hoe?), maar de andere man knalt tegen de onderkant van het ijs. Op dat moment lopen daar een man en een vrouw, en de vrouw valt in het water en verdrinkt.

"Het is -60 graden, we moeten er nu echt uit," zegt de man waar ik mee zwem. Dan zien we een haai, eentje met witte stippen. De haai doet mij eigenlijk denken aan de Groenlandse haai (ik weet niet waarom, maar ooit heeft het nieuwsbericht over een 400 jaar oude Groenlandse haai mij geïntrigeerd. Ik krijg er nog steeds de kriebels van.)

Ondertussen komt er een ander schip aan om ons te redden. Ze gaan door steeds meer deuren (poorten) en het wordt alsmaar donkerder. Opeens voelt de kapitein - in diezelfde droom ben ik dat - tientallen pijlen in zijn lichaam en wordt het donker voor mijn ogen.

De missie is gefaald, maar ik ben dapper genoeg om dat toe te geven en de dood in de ogen te kijken. Ik sta op een trede van een houten rad. Een magische vrouw (het vrouwelijke personage uit Atlantis uit de Disneyfilm "Atlantis: De Verzonken Stad") gilt "nee!" Ik word wakker.

Omdat ik een man ben in deze droom denk ik aan de mannelijke energie in mij. Het water is ijskoud: onaangename (koude?) emoties. Het besneeuwde, afgesloten gebied zal dan staan voor een stukje onderbewuste, vol met emoties. Daar ben ik nu in terecht gekomen en het is allemaal onaangenaam. Ik probeer om uit die zee van onaangename emoties te klimmen.
Ik kan de betekenis van de zwemband niet vinden, maar bijzonder genoeg ligt het ín het water. We proberen zo op het droge te komen, maar mijn compagnon knalt tegen de onderkant van het ijs. "Het ijs proberen te breken". De man en vrouw die op het ijs lopen zullen denk mijn ouders vertegenwoordigen. Mijn moeder zakt door het ijs en verdrinkt: ze 'verdrinkt' in haar eigen emoties.

Het wordt té onaangenaam in dat ijskoude water (emoties) en de mannelijke energie wijst mij daar op. De haai symboliseert gevoelens van woede, vijandigheid en wreedheid. Het kan ook mijn moeder symboliseren: zij is koud en houdt geen rekening met gevoelens.

Er is hulp onderweg en door de poorten van het onderbewuste komen ze steeds dichter tot de kern van het verhaal. Ik ben de kapitein en neem de verantwoordelijkheid voor mijn emoties. Maar 'iets' dringt tot mij door en schakelt mij uit.

Ik kijk de dood (de waarheid?) de ogen in en ben bereid om het te accepteren. Maar mijn vrouwelijke energie niet?

Nou, dat hoop ik dan maar, gezien de situatie waar ik mij in bevind (zie de andere dromen). Dankjewel Esme!

Quote

Ik zwem met aan andere man (als man, ben een vrouw) in ijskoud water. Het is een besneeuwd en afgesloten gebied en we proberen om op het droge te komen. Plots zien we een zwemband onder het groene water (niet drijvend, maar ín het water...). We springen erop (hoe?), maar de andere man knalt tegen de onderkant van het ijs. Op dat moment lopen daar een man en een vrouw, en de vrouw valt in het water en verdrinkt.

Onder het ijs is vaak een grensvlak met het onbewuste. IJs is gevoelsarmoede of bevroren leven.
De reddingsboei is een poging iemand drijvende te houden. Vergelijkbaar met een reddingsboot als relatie.
De vrouw valt in het water en raakt daarmee geabsorbeerd door het onbewuste.

Quote

"Het is -60 graden, we moeten er nu echt uit," zegt de man waar ik mee zwem. Dan zien we een haai, eentje met witte stippen. De haai doet mij eigenlijk denken aan de Groenlandse haai (ik weet niet waarom, maar ooit heeft het nieuwsbericht over een 400 jaar oude Groenlandse haai mij geïntrigeerd. Ik krijg er nog steeds de kriebels van.)

Het water is niet bestaand want bij die temperatuur zou het volledig ijs zijn. Het wijst dus op extreme onderkoeling of een totaal verkeerde beoordeling van de man.
Is zijn gevoel zo onderkoeld? Water heeft ook een relatie met de levensrivier of de bron van leven.

Quote

Ondertussen komt er een ander schip aan om ons te redden. Ze gaan door steeds meer deuren (poorten) en het wordt alsmaar donkerder. Opeens voelt de kapitein - in diezelfde droom ben ik dat - tientallen pijlen in zijn lichaam en wordt het donker voor mijn ogen.

Het is de nachtelijke zeereis (door het onbewuste labyrint) De pijlen zouden met gekwetste liefde of gevoelens te maken kunnen hebben.
Amor/Cupido Schiet zijn pijlen af?

Quote

De missie is gefaald, maar ik ben dapper genoeg om dat toe te geven en de dood in de ogen te kijken. Ik sta op een trede van een houten rad. Een magische vrouw (het vrouwelijke personage uit Atlantis uit de Disneyfilm "Atlantis: De Verzonken Stad") gilt "nee!" Ik word wakker.

Houten rad, tredmolen? De verzonken stad wijst weer naar het onbewuste. Atlantis spreekt tot de verbeelding als een magische utopie. Maar symbolisch is het een geestelijk of dodenrijk, vandaar die waarschuwing. (Die Totenstadt van Korngold)

Quote

Omdat ik een man ben in deze droom denk ik aan de mannelijke energie in mij. Het water is ijskoud: onaangename (koude?) emoties. Het besneeuwde, afgesloten gebied zal dan staan voor een stukje onderbewuste, vol met emoties. Daar ben ik nu in terecht gekomen en het is allemaal onaangenaam. Ik probeer om uit die zee van onaangename emoties te klimmen.
Ik kan de betekenis van de zwemband niet vinden, maar bijzonder genoeg ligt het ín het water. We proberen zo op het droge te komen, maar mijn compagnon knalt tegen de onderkant van het ijs. "Het ijs proberen te breken". De man en vrouw die op het ijs lopen zullen denk mijn ouders vertegenwoordigen. Mijn moeder zakt door het ijs en verdrinkt: ze 'verdrinkt' in haar eigen emoties.

Dat verdrinken is niet emoties want dan zou het ijs juist smelten. Bij die temperatuur raak je direct onderkoeld. Het ontbreken van gevoelens veroorzaakt juist dat doodse bevroren leven. Mannen kunnen zich ook zo afsluiten voor hun gevoelens en daardoor kunnen ze niet met een vrouw communiceren omdat ze er niets van begrijpen hoe zij zich voelt. Waarom moet er iemand gered worden? Bij het springen denk ik wel aan een stuiterende bal. De band zal immers omhoog willen komen en iemand dan letterlijk tegen het dak van ijs laten knallen.

Quote

Het wordt té onaangenaam in dat ijskoude water (emoties) en de mannelijke energie wijst mij daar op. De haai symboliseert gevoelens van woede, vijandigheid en wreedheid. Het kan ook mijn moeder symboliseren: zij is koud en houdt geen rekening met gevoelens.

Een man heeft dan wel energie/libido maar hoeft daarom nog geen gevoelens te kennen. De haai is een soort draak. Het monster uit de diepten.
Beeld van het kwaad. Maar het onbewuste reageert alleen agressief als het teveel wordt onderdrukt. Dus het is de houding van het ego dat invloed heeft op de reactie van het onbewuste.

Quote

Er is hulp onderweg en door de poorten van het onderbewuste komen ze steeds dichter tot de kern van het verhaal. Ik ben de kapitein en neem de verantwoordelijkheid voor mijn emoties. Maar 'iets' dringt tot mij door en schakelt mij uit.

Ik kijk de dood (de waarheid?) de ogen in en ben bereid om het te accepteren. Maar mijn vrouwelijke energie niet?

Je manoeuvreert als kapitein en Vliegende Hollander door het dodenrijk aan de Noordpool.
Juist daar is geen vrouwelijke energie te vinden want die hoort veel meer bij de warme gebieden.
Juist de harde, barre ijzige wereld van het Hoge Noorden is het dodenrijk.

Wat ik mis in de hele droom zijn jouw gevoelens.
Juist die mannelijke houding veroorzaakt die onmenselijke koude.
Alleen door volledig vrouw te zijn kun je het evenwicht herstellen.
De band is overigens een rotundum/ cirkel of heelheidssymbool.
De ronde vorm is typisch vrouwelijk (holte/ gat). Ook hieruit blijkt de redding door het vrouwelijke helpende element.