Ik droomde dat het einde der tijden zich aandiende. Ik dacht het handig zou zijn als ik de handen en voeten van mijn gehandicapte zoon alvast zou amputeren, zodat hij handzamer zou zijn as we zouden gaan vluchten. In het echt leven, buiten de droom, loopt hij namelijk steeds weg en maakt hij dingen kapot. Mijn man was het met me eens dat dit handig zou zijn. Ik zaagde de handen van mijn zoon af. Hij bloedde niet en huilde ook niet, het leek geen pijn te doen. Ik vroeg me af wat ik met de afgezaagde handen moest doen, of ik deze gewoon weg moest gooien aangezien spullen bewaren aan het einde de tijden wat nutteloos leek. Toch voelde het fout om zijn kleine handjes zomaar weg te gooien. Het afzagen van zijn extremiteiten voelde sowieso heel fout, ook al was het het einde der tijden. Ik besloot de voeten te laten voor wat ze waren. Mijn zoon liep rond, zonder handen, maar met voeten. Toen het einde der tijden daar was en we moesten vluchten, kwam ik erachter dat ik mijn zoon niet bij de hand kon nemen om hem te leiden. We konden niet vluchten, want ik wilde hem niet alleen laten en instructies opvolgen (zoals: “Loop met me mee”) kan hij niet.
