De zee staat voor het onbewuste.
Je leeft voor een deel blijkbaar in het verleden.
(Zweefclubjes zouden er van smullen).
Maar je lijkt steeds je zaken te pakken omdat er een grote angst bestaat dat de wereld vergaat.
Niet denkbeeldig, want de zee kan het bewustzijn overspoelen.
Dan komt het aan op improvisatie en "handkracht". Dus eigen vermogens.
De sfeer lijkt op de stilte voor een Tsunami. Iedereen is al weg maar jouw instincten waarschuwen je niet?
Het wereldbeeld heeft natuurlijk invloed met de permanente dreiging die dagelijks wordt opgeklopt met rampenscenario's. (the global warming, of was het cooling? oh neen toch, climate change, dan kun je alle kanten uit met de CO2 tax en de groene hype.)
Maar het zal meer met jezelf te maken hebben.
De vakantiestemming van de consumptiemaatschappij gaat over in een (ambachtelijke) werkhouding.
Je weet niet of je je luchtig of op koude moet kleden en neemt daarom maar alles mee in loodzware bagage. (twijfelzucht)
Lange kleding is in hoge mate onpraktisch, je gaat vallen over de bekende lange rokken. (populair motief in oude films die de vrouw afschilderen als niet in staat op eigen benen te staan, zodat de altijd mannelijke held haar kan komen redden en daarmee schitteren.)
1 keer bewerkt. De laatste keer was 14 oktober 2018 door Sheherazade.
