Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Ik heb nu geen idee of dit één droom was of twee verschillende dromen:
Ik zit knus op schoot bij een vriend. Achter ons is een grijze muur (we kijken beide naar rechts). We zitten op een picknickbank en we kijken beide naar het scherm van zijn laptop. Ik laat hem mijn verhaal lezen.
(Maar vreemd genoeg heb ik na het ontwaken het idee dat we op reis zijn met een camper en dat we op een knusse plek in de bergen aan het pauzeren zijn…)
Ik ben op school en kom van de mediatheek af (tweede etage). Ik loop naar de eerste verdieping, omdat ik een afspraak heb met een biologiedocent om een examen na te bespreken. Ik merk dat m'n vriend in de buurt is en het niet helemaal vertrouwt. Ik ook niet. De docent zegt, ter afleiding, iets over de sterrenkundige poster die aan de deur van het lokaal hangt. Hij voelt zich in de gaten gehouden en praat ongemakkelijk. Mijn vriend sipt wantrouwig aan zijn koffie en ik geef hem een wanhopige/help-mij blik.
Op schoot zitten bij mijn vriend staat voor warmte en liefde, het missen ervan. Ik mis zijn genegenheid. Achter ons is een donkergrijze muur: een depressieve scheiding, maar we hebben het letterlijk achter ons gelaten, we keren onze rug er naar toe. We zitten rustig op een picknickbankje – een pauze – en kijken naar het scherm van zijn laptop: ik laat hem mijn verhaal lezen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik mijn levensverhaal aan hem wil laten zien of wil bekennen. Het voelt knus en gezellig aan, alsof ik hem volledig vertrouw en niet bang ben voor zijn reactie/mening.
Ik heb positieve herinneringen aan de school. Een school staat voor levenslessen. Ik zak een verdieping – kom dichter bij het bewuste – om een examen, oftewel een levensles, te bespreken. Aan de docent heb ik niet zulke goede herinneringen. Ik heb hem altijd al een viespeuk gevonden. Wellicht dat hier een seksueel trauma om de hoek komt kijken?
Zowel mijn vriend als ik vertrouwen de situatie niet. Mijn vriend blijft stellig in de buurt om mij te beschermen. De docent voelt zich ongemakkelijk en begint te praten over de poster aan de deur. Sterrenkunde is een onderwerp dat ik zelf erg interessant vind. Ik denk dan aan het universum en aan het oneindige, aan het niet-weten. Mijn vriend is nog kennis en informatie aan het opdoen of hij mij in bescherming moet nemen.
|
Beheerder |
De muur is een afweer, maar hij heeft geen kleur het is een gevoelsarme afweer.
Waarom zit je met een laptop op een bankje als je gewoon met elkaar kunt praten?
Je laptop is wellicht je digitale levensboek, maar het staat ook voor een stuk mechanisch technisch verstand. (Gesprek met jezelf, projectiescherm?)
Computers hebben geen gevoelens. Bij de muur zou je ook kunnen denken aan een firewall.
Of met de rug tegen de muur zitten. Wat is er achter de neutrale muur te vinden? (Verdriet?)
Met de camper op weg in de bergen. Op zich al een waagstuk en je zoekt het duidelijk "hogerop".
Bergen zijn meest moeizame hindernissen. Bergen problemen maar net doen of je op vakantie bent.
Mensen wonen over het algemeen niet in de bergen, dus heeft het een andere betekenis dan eenvoudig kamperen.
Het zou een vlucht kunnen zijn uit de realiteit. De vluchtheuvel als berg.
De leraar heeft het over sterrenkunde en dwaalt dus af naar de abstracte (geestelijke) ruimte in plaats van de voor de hand liggende directe realiteit.
Het wantrouwen komt natuurlijk van jouzelf. Ook al is er een link met het verleden. Je voelt je door bepaalde mannen bedreigd.
De leraar kan nog een beeld van een sterrenwichelaar zijn.
Waar de leraar een negatieve animus lijkt is de vriend een positieve. Toch zijn het twee kanten van eenzelfde invloed of denkbeeld.
De vriend is een gevoelsmatige vertrouwensfiguur in jezelf.
Ook jij hebt een hang naar sterrenkunde en gaat dus mee met de docent. (Gedachten worden beelden, dwalen af)
Maar ik vind het toch een vorm van escapisme, want het probleem is natuurlijk niet te vinden in de kosmos maar recht voor je neus.
De deur is als het ware een toegang tot de kosmos c.q. het onbewuste.
Het gevaar is meer te vinden in het risico dat je gaat zweven. De bergen gaven die neiging al aan. (Op de bergen wonen de "goden").
Als de leraar in relatie staat met een trauma heeft het weinig zin om in de ruimte te gaan zoeken of "zwammen".
Dat is vermijdingsgedrag. (van twee kanten)
Wat je ontwijkt of uitsluit keert op een of andere manier terug, dus je moet in het reine komen met waar die leraar voor staat.
Je kunt iets alleen veranderen door het in het bewustzijn als deel van jezelf te accepteren.
Aangezien het een school betreft is het precies de les die je mist.
De deur is wellicht de uitgang of oplossing, of is het het zwarte gat, de grote verdwijntruc? (het Nirwana)
Het "niet weten" is onbewust willen blijven van.
De staat van het niets kan alleen bereikt worden als de meeste reële obstakels zijn verwerkt.
Een en ander wordt in "Een licht voor jezelf" van J. Kornfield goed beschreven.
Spiritualisme kan en mag geen escapisme worden.
3 keer bewerkt. De laatste keer was 7 mei 2018 door Sheherazade.
Dankjewel voor je reactie, Sheherazade, ik heb er lang over nagedacht. Op het eerste stukje van de droom kom ik straks op terug, ik denk dat ik namelijk vannacht een vervolg had.
Ik denk dat je bedoelt dat ik het trauma niet onder ogen wil zien, dat ik het eigenlijk vermijd? Ik vind het eigenlijk lastig, omdat het wel een thema is die terugkomt, maar ik kan mij er niets van herinneren. Ten minste, ik denk dat het gaat om seksueel misbruik (en daar kan ik mij dus niets van herinneren), maar valt aanranding daar ook onder (want daar kan ik mij wel iets over herinneren)?
Dan het ‘vervolg’ van het eerste stukje van de droom.
Ik zit op een stoel met een laptop op schoot. Mijn vriend is in de buurt (snuffelt door wat doosjes zoals die in zo’n outlet (rommelwinkel, zoals ik het zelf noem) staan) en laat zijn gevonden vondst zien: een USB in de vorm van twee borsten. Hij heeft ergens ook een cameraatje gevonden die je in de USB kan doen, zodat het cameraatje het doet. Op mijn laptop zie ik de beelden die de camera maakt, zoals mijn vriends ogen. Ik zeg grappend dat ik het boven mijn bed zou hangen.
De laptop staat dus voor het digitale levensboek, of mechanisch technisch verstand. Het niet voelen, maar denken. Mijn vertrouwenspersoon of vertrouwensfiguur in mijzelf laat een USB zien in de vorm van twee borsten: ik denk dat het fallisch bedoeld wordt (immers kan je een USB inpluggen). Op een USB kan je informatie overdragen. Borsten staan voor het moederlijke, voor koestering. Je kan in de USB ook een cameraatje doen, en bij een camera denk ik aan het volgen, aan het vastleggen van beelden. Ook dus mijn vriends ogen: de spiegel van de ziel. Ik zeg grappend dat ik het boven mijn bed zou hangen: een met seks beladen grapje?
|
Beheerder |
Bij de laptop denk ik voornamelijk aan op schoot nemen of liggen. (infantiele houding als overgave en castratie aan het vrouwelijk archetype/ Cybele)
De vriend snuffelt in je intieme gegevens, (heel indiscreet, zoiets doet een vriend niet)
De borsten zijn natuurlijk niet fallisch maar matriarchaal, het zijn voedingsbeelden. (of Freudiaanse tepel-nijd)
Het camera'tje is beelden opnemen en vastleggen, dus indrukken van je leven.
Het gaat dan om beelden als herinnering (traumata). Met de laptop maak je die zichtbaar of neemt ze op in het bewustzijn.
Dankjewel, Sheherazade!