Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi allemaal,
Vannacht droomde ik het volgende:
Ik liep door een weiland heen waar ook een spoorlijn liep.
Er waren geen treinen dus ik liep er naar toe en erover heen.
De normaal horizontaal gelegen houten planken ontbraken op sommige stukken.
De planken lagen naast het spoor.
Ik nam ze terug om neer te leggen.
Het lukte niet en ze bleven aan elkaar vast plakken als een soort constructie.
Het leek wel een soort open houten huisje te worden van 2 meter hoog.
Vervolgens dag ik een trein aankomen en ik ging snel in de berm staan.
De trein toeterde, en het voelde als boosheid naar mij toe.
Vervolgens was ik weer thuis en hadden mijn ouders ruzie.
Ze gingen scheiden in de droom. Het was een rommeltje in huis en overal lag troep.
Ik werd verdrietig en voelde me naar.
Ik koos mijn moeders kant en ging met haar mee in een trein.
De trein reed door een heel mooi vredig loofbos heen met mooie beekjes en helder water.
We wilde naar een stadje toe in Italie maar we waren de naam vergeten.
We stonden op een station in een ander stadje en ik wilde het vragen aan een man.
Het was net alsof ik niet kon praten en alsof ik niet meer kon denken.
Heel erg raar voelde dat.
Het is niet dat ik bang ben dat mijn ouders gaan scheiden..
Misschien is het dat ik mijn moeder veel meer durf te vertellen op liefdes gebied, vooral de laatste tijd.
Ivm uit de kast komen. Misschien dat de man op het station mijn vader was?
|
Beheerder |
Quote
Ik liep door een weiland heen waar ook een spoorlijn liep.
Er waren geen treinen dus ik liep er naar toe en erover heen.
De normaal horizontaal gelegen houten planken ontbraken op sommige stukken.
De planken lagen naast het spoor.
Ik nam ze terug om neer te leggen.
Het lukte niet en ze bleven aan elkaar vast plakken als een soort constructie.
Het leek wel een soort open houten huisje te worden van 2 meter hoog.
Vervolgens dag ik een trein aankomen en ik ging snel in de berm staan.
De trein toeterde, en het voelde als boosheid naar mij toe.
Dank voor de analyse.
Klopt ik vind het een mooi land en er heerst een heerlijke sfeer!
Mensen zijn soms wel heel erg temperamentvol.
Spreekt me wel aam voor de rest.
Om op de trein terug te komen besef ik met dat er 2 treinen aankwamen. Van 2 kanten. Ik zou een soort ingesloten worden als ik niet zou ontsnappen.
Alsof ik in een dilemma zat.
2 keuzes? Waarschuwing voor botsen en ontsporen wellicht.
Misschien vrouwelijk en mannelijke kant. Daar ben ik wel eens mee bezig.. ivm de geaardheid.
Zou dat kunnen?
|
Beheerder |
Denk dat de treinen je dwingen tot een keus.
Heb het vermoeden dat het met de mannelijke en vrouwelijke kant te maken heeft.
Ja, Italianen zijn een temperamentvol volkje. Ze praten met armen en benen en veel theater.
De bakermat van de soapera. Haha.