Het was heel droog, de maisvelden hingen allemaal slap. Mijn moeder zei dat ik gelijk had. Ze vluchtte samen met mijn vader (het leek meer op een cowboy). Ze kwamen naar me toe, ik zat in een onzichtbare tube in de lucht. Ik wilde mijn moeder vertellen over een soort van buisje met witte elfachtig vloeistof wat ik op mijn huid had zitten. Mijn moeder zei: Ik denk dat dit wel mijn laatste woorden zijn. Ik liet het haar dus zien, ze probeerde er wat over te vertellen. Maar ze viel weg, ze was dood. Toen werd ik wakker.
Ik hoop dat hier een betekenis voor is.
Vriendelijke groet,
Bianca
