Hallo allemaal, ik ben nieuw hier, André, 49 jaar.
Normaal herinner ik mij mn dromen vrijwel nooit. Maar vannacht had ik er eentje die me al de hele dag zeer helder bijblijft.
Eerst wat info over mijzelf : ik ben sinds 4 jaar werkloos, helaas ontslagen op het kantoor waar ik werkte.
Ik droom nogal eens over dat kantoor en dan ben ik er weer en werk ik gewoon, terwijl ik in die droom wéét dat ik ontslagen ben.
Vannacht was het weer zover. Ik was op kantoor, met bekende collegae, maar in een totaal vreemd pand.
Gek genoeg wist ik dat het mijn werk was, maar dat het kantoor onbekend was. Ik wist in mn droom ook dat ik ontslagen was, maar in zo'n droom is het voor mij heel normaal ondanks die wetenschap, toch aan het werk te zijn.
Een groep collegae was bezig met het opschonen van een archief. Dat moest, omdat er controles kwamen en daartoe moesten bepaalde bewijzen tijdig vernietigd worden. Ik droomde dat ik stond toe te kijken om een hoekje en dat
ineens Bing (uit de soap GTST) aan kwam lopen. Hij lachte mijn bezwaren tegen het vernietigen weg en het werd ineens
gezellig, met koffie en de ploeg collegae die klaar was met het archiefwerk.
Tot mijn verbazing liep tussen hen mijn oud-collegae, die net als ik 4 jaar geleden vertrok, maar dan door vroegpensioen. Het gekke is echter dat hij begin dit jaar, net als mn vader, overleden is. Die collega was nog niet oud,
65, een week voor zijn overlijden geworden.
Ik sprak hem er op aan, hij was toch dood ? Het werd een geanimeerd gesprek totdat mijn collegae vroegen tegen wie ik toch aan het praten was. Het bleek dat niemand de overledene kon zien, behalve ik.
De overleden collega liep te zuchten en steunen, zoals hij vroeger altijd deed. De man leed destijds aan ernstige
depressies.
Ik zei "Kees, waarom ben je hier, je hoeft hier niet meer te zijn, je bent dood, laat het maar los jongen".
Op dat moment waren de collegae weg, behalve Bing uit GTST die hem écht niet kon zien en hard lachend wegliep.
Mijn overleden collegae werd heel erg bedroefd toen ik zei dat ie dood was en op dat moment zat ie op zijn hurken naar een poesje te kijken dat onder het bureau zat. Op dat moment veranderden zowel de collegae als de poes in
kleine donker getinte meisjes, het leek een tweeling, die zachtjes maar hartverscheurend gingen huilen.
Op dat moment schrok ik wakker en het meest griezelige voor mij was dat het huilen nog hoorbaar was toen ik al
wakker was, zeker nog 2, 3 seconden en het leek van voor het voeteinde te komen. Toen was het gedaan.
De droom staat me nog net zo helder voor de geest als vannacht.
Wat betekent het dat ik :
- altijd maar over mn werk droom
- mijn overleden collega hier op zo'n bizarre manier in rondliep en zo moest huilen ?
