Hallo Esme…. dankjewel voor je reactie. Ja ik zit op dit moment inderdaag gevangen in een situatie. Ik heb een Liefdesrelatie die nog niet goed van de grond kan komen, door allerlei praktische beperkingen. Het maakt veel bij me los: onveilig, verlatingsangst, het gevoel er niet te toe doen, etc. Gevoelens uit mijn jeugd. Toch zal ik op eigen benen moeten leren staan, de blik naar binnen richten. Pas dan kan kan ik echt met hem zijn. Dus wat dat betreft past jouw uitleg, ogen als spiegels van de ziel, precies. De ziel en het helen daarvan komt eerst, de romantische liefde daarna pas, zoiets?
Ik heb een huwelijk achter me gelaten. Een huwelijk waarin ik me niet meer thuis voelde, omdat ik me meer een accessoire in iemand anders zijn leven voelde. Ik wil m’n eigen leven, in mijn eigen huis/ziel. Ik denk zelf dat die vrouw in het zwart daar voor staat. Ik las ook ergens dat als je he huis als de ziel ziet, een balkon betekent dat je een beetje buiten jezelf bent. Op dit moment ben ik een nomade, van binnen en van buiten. Mijn bestaande woonhuis laat ik achter me, is mijn huis niet meer. Mijn nieuwe huis kan ik nog niet in. Ik ben wat ontheemd.
De eenzijdige communicatie vanaf de tv staat misschin symbool voor de gegevens waar ik geen grip op heb. De omstandigheden en keuzes van mijn geliefde.
