5 jaren, 3 maanden geleden
Hoi, ik heb ook al sinds kind last van slaapverlamming.
Ik was steeds erg bang en durfde er met niemand over praten.
Ondertussen heb ik er veel over opgezocht en gemerkt dat de ervaringen over de hele wereld hetzelfde zijn:
Het gevoel hebben dat er iemand in je kamer is, gekke geluiden in je hoofd, geluiden in je kamer, soms ook de indruk van lichamelijke aanraking.
Hoe ik er zelf tegenaan kijk is dat er astrale wezens zijn die jouw angst nodig hebben om een bepaalde reden: ze teren erop, het geeft ze een machtsgevoel, of ze willen je een test geven om je angst de baas te worden…
De wetenschap doet het af als een hallucinatie, dus zo kan je het ook bekijken.
Maar een echte verklaring hebben ze er niet voor, en over de hele wereld is die hallucinatie hetzelfde.
Je kan het denk ik best bekijken als een test voor jouw angsten: hoe ga je ermee om?
Het moment dat ik hen in mn hoofd vriendelijk begon toe te spreken en begon te lachen als ze weer eens opdoken, ging de verlamming veel sneller weg en zijn de bezoekjes omzeggens gestopt.
Nu heb ik het nog maar heel weinig, en zie ik het als een goede test om mijn angsten weer eens aan te kijken.
Dus je kan er op verschillende manieren mee omgaan:
Heeft het jou in zn macht, of kan je het humoristisch leren bekijken en daardoor uit je angst stappen?
Het is een groeiproces, en angst is een emotie die vaak te maken heeft met onveiligheid in je kindertijd.
Soms komt het ook door verdrongen misbruik, verwaarlozing of mishandeling, wat een constant gevoel van onveiligheid in je systeem en zenuwstelsel geeft.
Je lichaam herinnert zich dingen en staat constant op scherp, het dwingt je als het ware om bang te zijn als overlevingsmodus.
Trauma maakt je lichaam in de war, en je systeem doet dan gekke dingen om te proberen je te beschermen.
Het kan zelfs ook door iets komen wat banaal lijkt: moeder had geen tijd en liet je huilen in je wiegje.
Door zulke dingen kan je systeem een basis-onveiligheid ontwikkelen wat later een angststoornis kan worden.
Dus als je daar ook mee aan de slag gaat in therapie, wordt jouw basisangst minder en krijg je ook minder angstervaringen.
Angst als emotie kan je leren om voor vrijheid en contact te kiezen, jezelf te leren openen en delen wat er scheelt.
Misschien iets wat je als kind niet kon omdat er geen plek was voor jou?
Ik zie angst als een kado om te groeien, alle mensen ter wereld worstelen ermee, dus weet dat je niet alleen bent…
Een angstig mens is een gevoelig mens, en kan veel betekenen voor anderen als de angst plaats kan maken voor kracht.
Als kind was ik altijd bang, ondertussen ben ik therapeute en help ik mensen met hun angsten.
Angst kan een interessant leerproces zijn, ik wens je veel moed op je pad!