Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

Slaan

Michelle
26 december 2017

Hallo,
Ik heb geregeld de zelfde soort dromen.
Alleen ik snap niet wat die zouden kunnen betekenen.

Zo droom ik vaak over het feit dat ik in gevaar ben en eerst probeer te vluchten maar al snel merk dat dit geen zin heeft. Want ik kom maar niet snel genoeg vooruit. Alsof mijn benen niet mee willen, die zijn in ene als lood. Dus wil ik terug vechten, maar als ik dan probeer te slaan, dan heb ik geen kracht. Het is alsof ik in slomotie sla. Ik voel me heel erg slap dan.

Ook droom ik vaak dat ik in een auto rij, maar dit is zo goed als nooit gewoon achter het stuur.
Of ik zit achterin en moet via daar sturen en gasgeven enzo. Of ik zit op de bijrijdersstoel. Wat natuurlijk niet bepaald makkelijk is.

Heeft iemand een idee war dit zou kunnen betekenen?
Alvast heel erg bedankt.
Groet van Michelle

26 december 2017
Beheerder

Het geeft een krachteloze wil en gebrek aan initiatief aan. (depressie?)
Je zit niet zelf aan het stuur van je leven en weet niet wat je wilt.
Dus laat je je vervoeren of meevoeren op de stroom van de tijd.
Je vindt de moed of kracht niet om op eigen benen te staan.

Michelle
27 december 2017

Hallo,
Dank je wel voor het antwoord. Ik ben inderdaad al enige tijd depressief.
En heb last van een angststoornis.
Dus de uitleg is voor mij zeker herkenbaar. Ik kom veel van mijn dagelijkse gevechten in mijn dromen tegen. En soms zijn die dromen zo levens echt. Dat ik me af moet vragen of het echt is gebeurd.
Vaak is dat bij dromen waarin iemand me vasthoud of als ik met iemand zoen. Het voelt zo echt aan. Alsof het werkelijk gebeurd.
Ik heb het altijd al interessant gevonden wat het kan betekenen. Maar de laatste tijd zoek ik vaker de betekenis op.
En dan merk ik dat mijn strijd overdag, doorgaat in mijn slaap.
Groet van Michelle

27 december 2017
Beheerder

De strijdende krachten in jezelf verspillen je energie.
Het is de strijd der tegenstellingen. (die tegenstellingen zijn op zich noodzakelijk)
Het zijn kanten die je niet "bewust" benut.
Soms lijkt het een burgeroorlog in jezelf.
Schaduwgevechten hebben geen zin want je kunt niet winnen van jezelf zonder tegelijk te verliezen.
Schaduwkanten bezitten veel energie.
Misschien zou je datgene waarmee je je niet wilt identificeren, als toch iets in jezelf te accepteren, anders verwerk je het niet.
Wat je niet opneemt projecteer je.
Negatieve elementen kunnen je wil lam leggen.
Probeer vooral op details te letten, want die kunnen aangeven of er een ontwikkeling bestaat.
Generaliseren is hier heel riskant, want dan zie je geen vooruitgang en denkt dat het allemaal om dezelfde strijd gaat.
Dromen zijn nooit helemaal gelijk, helemaal niet eigenlijk, ook al denk je van wel.

Misschien was er sprake van misbruik?

Michelle
27 december 2017

Ik heb veel liefde en stabiliteit gemist in mijn jeugd. En ik merk dat dit tot op de dag van vandaag nog veel impact heeft. Zodra het onveilig word ga ik in de strijdmodus. En heb daardoor veel mensen leren kennen die mij gebruikte en daarna weer lieten vallen. Ben toen ik jong was mijn vader verloren en verder had ik weinig familie. Weinig stabiliteit. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik bindingsangst heb ontwikkeld.
En ik kan me inderdaad goed vinden in wat je zegt over die strijd. Die burgeroorlog in mijzelf.
Ik probeer veel los te laten... maar straf vaak mezelf weer omdat ik het dan weer niet goed doe en niet genoeg onderneem. Allemaal heel ingewikkeld en vermoeiend.
Ik zeg vaak dat ik geestelijk heel moe ben, maar lichamelijk niet. Dat ik lichamelijk prima nog door kan, maar in mijn hoofd niet meer. Maar niemand snapt dan wat ik bedoel. Dan word ik raar aangekeken. Zo frustrerend.

27 december 2017
Beheerder

Dat is helemaal niet vreemd, het is een kenmerk dat een deel van je nog altijd aan het overleven is in plaats van te leven.
De oude demonen (angst schuld en schaamte) laten zich niet zo gemakkelijk verdrijven.
Niets is zo vermoeiend als de innerlijke criticus, niets is immers goed genoeg.
Maar luister je daarnaar en waarom?
Het leidt vaak tot perfectionisme. Op zich is dat vaak een compensatie voor faalangsten.
Maar je mag best een steekje laten vallen en dat is soms heel ontspannend.
Je hoeft je niet te bewijzen tegenover de oude draken.

Het gevoel van onveiligheid is bijna universeel te noemen vooral omdat ze tegenwoordig de permanente bedreiging promoten.
Neurotici lijden het meest onder het tijdsbeeld omdat ze gevoeliger en daarom kwetsbaarder zijn.
Het zijn ook de eerste signalen van een ontspoorde samenleving.

Veilig ben je in wezen nooit. Het leven is een Russische roulette.
Dat sommige mensen daar geen moeite mee lijken te hebben, is meer een vorm van hybris of zelfoverschatting.
(ellende overkomt alleen "anderen")
Je kunt je door problemen heen slaan, maar als je geen goede basis had, is dat dubbel zo moeilijk.
Toch kan het een springplank worden, want wie het makkelijk heeft gehad, heeft ook geen uitdaging gekend en heeft geen ruggengraat ontwikkeld.

Op de mestvaalt win je de meeste inzichten.
(*Denk daarbij aan Job.)

In een van de behandelingen van Jung had hij een vrouw die zeer moe was, omdat ze elke nacht droomde bij een kleermaker te moeten werken en honderden kleine steekjes moest uitvoeren. Na jaren werd ze als onnuttig de deur gewezen. Daarmee raakte ze echter verlost van haar kwelgeest en leefde eindelijk op. Dat is vergelijkbaar met de bodemloze put vullen van Baba Yaga. Of de zaden van Assepoester sorteren.
We noemen dat zielearbeid verrichten. Het lijkt nutteloos, maar heeft natuurlijk te maken met jezelf uitsorteren.
(Oscar Wilde moest in zijn gevangenis touw uitpluizen).

De energie die je normaal in het leven zou moeten bezitten is ondergedoken in het onbewuste en brengt daaruit alle niet geleefde elementen tot leven. Dat zijn de oude draken en ze slapen nooit.

Je hoeft je niet te bewijzen, je bestaan is goed genoeg.
Probeer je energie op creatieve dingen te richten die niet perfectionistisch zijn.

Het ontbreken van een goed vaderbeeld kan een besluiteloos iemand opleveren. (Kind in een volwassen lichaam, soms ook een weke, ijdele structuur of zelfs homoseksualiteit en geen duidelijk zelfbeeld)

Het verschil tussen een gevangenis en een fort is, dat in het fort de sleutel aan de binnenkant steekt.
Vaak ook een te grote invloed van het moederbeeld dat verlammend kan werken.

Michelle
28 december 2017

Klopt helemaal!
Ik ben 29 jaar... gedraag me volwassen en neem ook volwassen besluiten.
Maar voel me heel vaak zo niet volwassen. Alsof ik ergens ben blijven steken. En ik kom niet verder.
Het gevoel van je nog achter je ouders willen verschuilen. Maar in ene beseffen dat je dat niet meer kan omdat je zo gezegd volwassen bent!
Al die verwachtingen van mensen en maatschappij over hoe je moet doen en hoe je moet leven, wat wel en niet hoort, maken me heel bang en blokkeren mij ook.

Daarom ben ik momenteel ook met art journaling begonnen. Dat is persoonlijk, zonder eisen hoe het moet zijn of wat goed of fout is. Alles kan erin gebruikt worden en dat is fijn.
Al moet ik niet te veel naar voorbeelden gaan zoeken op internet, want dat geeft weer het gevoel dat mijne nooit zo mooi zijn als die van anderen haha!

28 december 2017
Beheerder

Je leeft eigenlijk op meerdere niveau's.
Dat is een mooi beeld als een wenteltrap.
Delen van jezelf zijn verder anderen hinken na.
Je bent tegelijk volwassen en ergens zit nog dat kind.
Vooral gevoelsmatig.
Maar jij moet wel je eigen ouder worden om te helen.
Geef dat kind een onderdak zonder daarbij in regressie te vervallen.
En, heel belangrijk, alleen de mens die nog kind kan zijn is gelukkig.
Het kind is niet werkelijk een kind, het is vaak slimmer en sterker dan de volwassene.
Het kind is dus ook een symbool. (zielesymbool/ kindarchetype)

Het voordeel van de volwassenheid is de verruiming van het bewustzijn.
De benauwenis van het kind is de beperking ervan.
Toch draagt het alle kiemen in zich van vernieuwing.
Met je art zoektocht kom je heel dicht bij dat innerlijke kind dat in beelden en kleuren denkt.
Wat zou een artiest zijn, die niet tegelijk een kind is?
De intuïtie en de creativiteit zijn de transcendente functies.
Spelend ontdek je onverwachte dingen.