Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

vechten voor leven

anonieme gebruiker
6 jaar geleden

vannacht had ik een aparte droom, ik droomde dat ik op een eiland terecht gekomen was.

ik kwam terecht op een eiland ik rende mijn huis binnen omdat er een groep mannen in pakken mij te pakken wou krijgen. Het was net alsof ik de enige was die het eiland en de mannen om me heen kon zien met anderen die meededen aan het 'spel'. Ik rende langs mijn gezin naar boven naar de zolder, naar de kamer van mijn zus. Ze stond me hulpeloos aan te kijken. Ik deed een raam open en volgens mij zei ik iets in de richting van: "het is tijd om onze angsten te overwinnen". (ik ben niet iemand die ergens bang voor is en ik heb geen idee waarom ik dat zei) ik deed met volle kracht het raam open (het was een dakraam) ik klom snel naar buiten en wou rennen naar het einde van ons rijtjeshuis gebouw, maar de dakpannen zaten los en ik gleed naar beneden. Ik gleed toen naar het einde van het dak en dat was een soortvan hele brede goot waar ik prima op kon rennen. ergens in het midden van het rijtjeshuizen gebouw deed ik mijn armen wijd, ogen dicht en daarna weer open en vloog een klein poosje door de lucht. Het lukte niet heel lang om in de lucht te blijven dus ik ging langzaam landen boven een soortvan wijk met allemaal huizen met heel veel heggen. Ik landde in een klein hoekje achter een heg en in dat hoekje stond volgens mij een roze stoeltje. Ik rende weg uit de tuin naar binnen in het huis en legde uit aan de bewoners waarom ik in hun tuin terecht was gekomen en rende naar de voordeur naar buiten. Vervolgens kwam ik na een poos rennen bij een berg aan het water met mijn groep. Een jongen die ik ken zij mijn naam en schoot me toen met zijn pistool in mijn arm heel vaak en nog wat meer op me (die jongen is gewoon een aardige buurjongen). Toen rende ik als enige weg en terwijl het andere team vol op mij schoot. Ik kon de kogels ontwijken en werd maar 1 keer geraakt. Daarna rende ik vanaf de berg en kwam op een soort bergje terecht die naast de berg lag en kon via een heuvel weer op het eiland rennen. Ik rende de richting op van het andere team. Ik kwam daarna terecht in een grote, paarse struik met doornen en allemaal weggetjes. Ik werd niet geprikt door ze. Aan de andere kant van de struik zag ik een meisje lopen met blond haar die ik nog nooit gezien had. We liepen allebei naar de uitgang van de struik en klommen allebei een kleine heuvel op. Toen we daarbuiten waren werd ik onder schot gehouden door ongeveer 3 mensen van het andere team. Ik pakte de schouders van het meisje vast en schuilde daarachter. Ik weet niet meer of ik iets zei of wat ik zei maar volgens mij was het iets in de richting van dat ik bij hun team wou zijn. En ze vonden het goed en schoten me niet neer, die mensen had ik nog nooit gezien. In de verte zag ik mijn vriendinnen lopen en keek naar hun om met een boos gezicht (die vriendinnen hebben me laten zitten en deden vervelend tegen me en nu ga ik niet meer met ze om). Ik kan de rest niet zo goed meer herinneren maar daarna werd ik dus door mijn oude team neergeschoten. Volgens mij door mijn vriendinnen.

ik droeg een zwart pak met een zwarte pistool. Ik heb bruin haar en had dat in een staart.a

Toen ik 'doodgeschoten' was werd ik wakker helemaal buiten adem en voelde de plekken waar ik geschoten werd, ik voelde het in bepaalde plekken van mijn buik en benen. Ik voelde het het meest in mijn arm omdat ik daar vol in geschoten werd. Ik was toen ik wakker werd echt heel moe en het voelde alsof ik echt in die droom keihard heb zitten te wegrennen van mijn team en alles

Ik heb voor de rest ook niet dingen waar ik bang voor ben maar ik heb vroeger ook geen leuke jeugd gehad, al mijn 'vriendinnen'behandelden me niet zo goed en dat had niet veel goeds met me gedaan

ik vond het verder geen nachtmerrie of dat het een nachtmerrie was

6 jaar geleden
Beheerder

Wat opvalt is dat je voortdurend aan het rennen bent en dat is stress en angst, opgejaagd voelen.
Maar je roept dat zelf op door te blijven weglopen naar het einde van de wereld.
Het is een schaduwdroom en die heeft altijd de neiging te escaleren en infecteren.
Het kwaad dat je ontlopen wilt dringt toch binnen want nu draag je een zwart pak en een pistool en straks ben je net zo erg als je achtervolgers of schiet in het wilde weg om je heen.
Schieten is fallisch en vaak een vorm van kritiek uiten of incasseren.
Maar ze hebben je dus wel geraakt met hun scherpe tongen.
Bijzonder is dat je schuilt achter een blond meisje dat sterker lijkt dan jijzelf.
Om haar heen zal er rust heersen want ze gaat niet mee in die vlucht, ze leeft in een andere wereld.
Het is het beeld van die ziel als een engeltje in de wereld vol vermeende gevaren.
Jij gedraagt je als Don Quichot met zijn windmolens.
Je gaat letterlijk uit je dak. Dan de roetsjbaan op vol capriolen als een Indiana Jones waar je adem te kort komt van de aanhoudende achtervolging.

Ook dat kleine rode kinderstoeltje biedt je geen rust. Maar zou het niet van het meisje zijn en een rustplaats?
De draken uit het verleden achtervolgen je in je verbeelding.