Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Ik droomde dat ik een ouderwets soort houten pennen kistje erfde van mijn oudtante. Daar bleek de naam op de staan van mijn kleine achternichtje en de naam Mona die mijn overleden moeder erop gekerfd had. Ik heb geen idee wie Mona is.
Via dit kistje kwam ik in het huis van mijn oudtante. Dat huis was voor mij. Ik blij, een duur huis voor mij? Geweldig.Te mooi om waar te zijn. En dat bleek ook zo te zijn.
Het woongedeelte was leuk maar toen ontdekte ik een soort kelder.
En wat ik daar aantrof maakte me kotsmisselijk. Letterlijk.
De kelder was bijna donker en er hing een vieze vette antracietgrijze damp. Het stonk er naar rotting en verval. Toen ik wat beter keek zag ik een wirwar van haren en ik zag iets bewegen. Het bleken een aantal langharige katten te zijn die met de vachten in elkaar vergroeid waren. Er woonden muizen in de wirwar en ik zag ook jonge muisjes. De dieren waren erg sloom en bewogen langzaam alsof ze in trance waren. Alles leek vertraagd te gebeuren. Ik had geen idee wat ik moest doen en besloot toen eerst de katten te helpen . Ik ving de muizen uit de wirwar en bracht ze naar buiten in de tuin. Er kwam een man langs en ik vertelde hem wat er aan de hand was en hij zei dat hij wel 2 van de katten wilde hebben. Hij stelde voor om de dierenarts erbij te halen zodat deze de vachten kon afscheren zodat ze los kwamen van elkaar en de katten verder geholpen konden worden. Ik ging naar binnen om de dierenarts te bellen en de gezellige huiskamer was weg. Alleen die vieze walmende stinkende rottende kelder met de katten was er nog. Er verscheen een grote bruine rat met een schurftige kalende vacht onder de vlooien die ik, al griezelend, met een stokje naar buiten wist te leiden. De tuin in. Ik stond te kokhalzen en te walgen van alles. Toen ontdekte ik een tweede ruimte onder de vieze kelder. In een mooi ruim aquarium dat de hele ruimte in beslag nam zwom een prachtige exotische bolronde witte vis die er heel goed verzorgd en tevreden uitzag. De sfeer was vredig, bijna sereen. Ik stond verbijsterd naar de vis te kijken. Ik was echt geschokt door het enorme verschil tussen de 2 kelders.
Ik werd toen wakker. Ik was zo misselijk en naar van wat ik gezien en geroken en gevoeld had dat ik moest overgeven. Ik ben nu een uurtje wakker en ben nog helemaal ontdaan van dit gedoe. De droom was zo levensecht en ik heb nog steeds de lucht van die smerige, rottende kelder in mijn neus. Bah.
Ik vraag me af waarom ik steeds afwisselend een prachtige droom vol beloftevolle symboliek krijg met daarna een nachtmerrie van het ergste soort. Dit patroon herhaalt zich al een tijdje. De twee soorten dromen zijn net zo levensecht als wat ik in mijn waakbewustzijn overdag meemaak. Ik zie en ruik en hoor en voel alles op dezelfde manier als overdag als ik wakker ben. Wat zou een verklaring hiervoor kunnen zijn?
Alvast bedankt.
|
Beheerder |
In het innerlijk bestaan altijd contrasten.
De ene kelder is een zwaar vervuild onbewuste.
De katten staan als een uilenbal voor iets langdradigs en walgelijks dat omhoog wil komen.
Dat kan een traumatische gebeurtenis zijn geweest.
Je moet de Augiasstal in jezelf reinigen.
Je kunt wel leuk en gezellig doen maar verbergt en verdringt de onaangename zaken.
Dat hoopt zich op tot het een keer doorbreekt als een puist. (zoals de rat)
Het zal niet helpen ze eenvoudig vrij te laten. Ratten en muizen, maar ook katten, vermenigvuldigen zich heel snel.
In de andere ruimte zwemt waarschijnlijk een kogelvis.
De ronde vorm van een volkomenheid en het water van het onbewuste is daar helder.
Toch zul je de puinhoop aan de andere kant eerst moeten opruimen.
Katten en muizen of ratten zijn elkaars doodsvijanden.
Ze zitten elkaar letterlijk in de haren vol jaloezie, venijn en knagende gedachten.
Alles wat je walgelijk vindt heeft zich daar verzameld.
De bolvormige vis mag dan tevreden zijn maar zijn heldere water zou de Augiasstal aan de andere kant kunnen reinigen.
De bolvormige vis is als een narcistische Hyacint (de schijn hooghoudend) die tevreden lijkt maar wegkijkt van de rommel. (van het "plebs hiernaast" met opgetrokken snuit).
Het schetst dus een verdeeldheid in jezelf of in je wereldbeeld.
Het ruiken van vieze geuren kan een psychiatrische aandoening zijn.
(Verder bestaan er Olfactorische Hallucinaties, Phantosmie, Kakosmie, Pseudosmie)
Maar is dus ook een indicatie van verdrongen inhouden.
Beschadiging van de reukzenuw door b.v. een val kan het ruiken van vieze geuren oproepen.
3 keer bewerkt. De laatste keer was 5 jaar geleden door Sheherazade.
Dankjewel voor de uitleg.
Ik kreeg vanmorgen heel vroeg na deze droom het advies van mijn Gidsen om te gaan mediteren op de sereniteit van de ene kelder en de smerigheid van de andere.
Er ontstond tijdens de meditatie een soort koppeling tussen de twee kelders.
Eerst was er in de gekoppelde ruimte een waterschildpad en toen verscheen er een kikker. Wat ik met die beestjes aan moet weet ik niet.
Die verdwenen en er was een soort balans of weegschaal te zien die hevig aan het schommelen was. Totaal uit balans dus.
Na wat mij een hele lange tijd toescheen ging de balans van schommelen over in trillen en toen hing de balans volmaakt stil in evenwicht. De balans werd goudgeel, een mooi licht.
Toen moest ik stoppen met mediteren.
De walging en de stank zijn nu weg. Ik voel me veel rustiger dan ik me in lange tijd gevoeld heb. Eigenlijk was het voor mij, achteraf, wel goed om deze nachtmerrie te krijgen. Maar fijn was het niet.
Met jouw uitleg die ik nu net lees erbij kan ik het nu plaatsen. Heel erg bedankt. PS misschien aub nog wat uitleg over de waterschildpad en de kikker?
|
Beheerder |
Waterschildpad en kikker zijn beiden amfibisch.
Dat zou iets meer bewustzijn op kunnen leveren.
De waterschildpad wordt symbolisch wel gezien als de drager van het bewustzijn.
Boeddha vergelijkt daar ook mee.
De waterschildpad wordt wel als mythische drager van de wereld gezien. (eiland, top van de onderzeese berg)
Ook Jung vergelijkt ermee. 's Nachts zinkt het eiland in zee om 's morgens te herrijzen.
De kikker is een typisch vruchtbaarheidssymbool.
Omgeven met magie en bijgeloof. (kan een van de 7 plagen zijn)
De waterschildpad is een mooi beeld van de mediterende persoonlijkheid.
Alle ledematen en zintuigen intrekken binnen het schild.
De kikker is echter uitermate kwetsbaar en naakt.
In die zin een tegenstelling van de bedachtzame wijze schildpad.
Schildpadden hebben een lang leven (gelukssymbool)
Er bestaan ook gifkikkers.
De kikker werden allerlei kwalijke zaken toegedacht.
Hij is vaak als amulet of ingrediënt gebruikt in het kookpotje van heksen.
Gemalen kikkers zouden een heilzaam poeder opleveren. (afrodisiacum)
Maar sommige soorten zijn extreem giftig. (Gifkikker/ nijd/ jaloezie/ groen van ergernis of afgunst)
Fascinerend dat ook in de meditatie de tegenstelling opduikt in de vorm van de waterschildpad en de kikker.
Ik las in een uitleg van de Yoga sutra's van Patanjali dat dromen je iets herinneren is tijdens de slaap. Zou het zo kunnen zijn dat in de slaap de banden met het waakbewustzijn zodanig loskomen dat er ruimte ontstaat voor het je herinneren van onbewuste waarnemingen? Ik heb eens gelezen dat je alles waarneemt wat er gebeurt al ben je je er helemaal niet van bewust dat er iets gebeurt. Het gebeuren gaat zogezegd langs je heen maar je registreert het wel. Of van waarnemingen die in het waakbewustzijn te pijnlijk zijn en in de slaap in dromen verwerkt worden? Misschien werkt mediteren met hetzelfde principe? Alleen ben je dan super wakker en superbewust i.p.v. slapend en onbewust. Of zoiets. Hoe denk jij daarover?
Ik ben je dankbaar voor deze site en voor de tijd die je eraan geeft om ons dromers wat meer inzicht in onszelf te geven. Heel erg bedankt.
|
Beheerder |
Veel informatie wordt gefilterd en dat is noodzakelijk anders wordt je gek.
Dromen ordenen en compenseren.
In de slaap laat je de controle van het dagbewustzijn grotendeels los.
Dan ontstaat een vorm van vrije associatie waarin gespeeld wordt met mogelijkheden.
Het onbewuste neemt veel meer waar dan het bewustzijn.
De zaken uit het onbewuste kunnen door de weggevallen controle gemakkelijker bovenkomen.
Zeker zijn dromen bedoeld om zelfinzicht te krijgen.
Als dromen niet zouden compenseren zou het ego gegarandeerd ontsporen door eenzijdigheid.
Creatieve ideeën zijn een product van het onbewuste dat over een oneindig potentieel beschikt aan beelden en concepten.
Talrijke inzichten en uitvindingen zijn het product van dromen. (fantaseren is dagdromen)
In feite dromen we permanent maar weten het niet.
Ieder moment dat we niet werkelijk opletten zal het onbewuste een opening bieden.
Gefocust op een zaak zal het onbewuste een tegenovergesteld poortje gebruiken om binnen te komen.
Prachtig voorbeeld is de fanatieke atheïst die een religieuze ervaring ondergaat omdat hij die kant niet bewaakt.
Of de mysogene verstokte vrijgezel die in conflict raakt met de anima of een femme fatale.
Het onbewuste vloeit voortdurend over in het bewustzijn.
Projectie is ook een gevolg van onbewustheid. Projectie wordt wel gezien als noodzakelijk proces tot bewustwording.
Immers wat we niet waarnemen of voorstellen is niet te onderzoeken.
Kennis is daarom vaak een gevolg van projecties waarmee gespeeld wordt met inzichten en mogelijkheden tot een werkzaam model ontstaat.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 5 jaar geleden door Sheherazade.
Je schrijft dat kennis vaak een gevolg van projecties is.
In de gevallen waar dit niet het geval is komt de kennis dan direct van de Absolute Alomtegenwoordige Kennis? Een vorm van hogere of transcendentale kennis die uitstijgt boven de zintuigelijke waarneming en/ of van voorbij het onbewuste komt? IK heb dromen gehad waar ik, na het doorploegen van allerlei naar boven gekomen prut van het onbewuste en daarna voorbij de licht golven en andere sensaties die daarna komen, terecht kwam in het absolute duister. Een leegte die oneindig is. Maar die leegte is vol van potentiele kennis en mogelijkheden en scheppingsdrang. Die leegte is helemaal niet angstwekkend maar vol belofte. Maar het denken valt daar weg en dat kan angstig maken omdat je je ikbesef dan verliest en opgaat in die leegte. Er is dan alleen bewustzijn zonder individueel ikbesef. Je ervaart dan dat je één bent met het geheel en toch een afzonderlijke bewustzijns eenheid binnen dat geheel. Klinkt erg paradoxaal als ik het zo teruglees maar zo ervaar ik dat in die staat. Is dit dan een onbegrensd gebied binnen de individuele geest of is het de universele Leegte? Of alletwee?
Je schrijft dat het onbewuste voortdurend over vloeit in het bewustzijn.
Je zegt hierbij eigenlijk dat er geen absoluut bewustzijn bestaat als eerste oorzaak maar een absoluut onbewuste als eerste oorzaak. Dat de Godheid, de eerste oorzaak, onpersoonlijk is kan ik nog bevatten maar dat deze Godheid onbewust zou kunnen zijn snap ik niet. God, die algemeen aangenomen wordt door de vele religies die er zijn en die eigenlijk in de grond allemaal hetzelfde vertellen over de Godheid en de daaruitvloeiende God, zou dan de bewuste God zijn die geemaneerd is uit de onbewuste Godheid?
Of zie ik dit verkeerd? Ik hoop echt dat je wat meer uitleg hebt. Ik vind je uitleg intrigerend en machtig interessant. Het zet me aan het denken.
|
Beheerder |
God als onbewust doet denken aan Meister Eckehart.
Hij onderscheidde buiten en binnen God te zijn. (spoort ook geheel met Boeddha)
Binnen God verdween alle bewustzijn van een ander Zijn.
We hebben het dan ook over een onbewuste God.
Meister Eckehart onderscheidde een God die zich om zijn schepping bekommerde en een die daar totaal geen weet van had.
Dat moet worden vertaald als pro-creatief, een nacht als van Brahma, het totale Niets. (Nostra Oscura. Juan de la Cruz)
Het is vergelijkbaar met het Nirwana, het oneindige niets.
Maar dat Niets is vol potentie.
Zelf kan ik bevestigen dat er naast die oneindige leegte een lichte leegte bestaat want niets is zonder tegenstellingen.
Ook die lichte leegte is geheel zonder gedachten of beelden. Je kunt wel kiezen om iets toe te laten, al is er glashelder bewustzijn, er zijn geen gedachten, woorden of beelden, er is alleen maar Eros in de zin van iets tot je laten komen of verkiezen stil te zijn.
Zodra er een vorm ontstaat ben je niet meer in de oneindige leegte, want elke vorm is een afkeren van meditatieve stilte. (of het "Godsbeeld") Daarom staat er ook terecht "waar Ik heenga kunt gij niet volgen". Je lost immers op. ook de afkeer van geliefden en familie broers en zusters is een via negativa. Alles los durven laten want alles is een ankerketting aan het bestaan en de vorm.
Jung en de mystici omschreven "God" als een Horror Vacuüm, een verschrikkelijke leegte. De verschrikking bestaat uit het opgelost worden in die leegte. Kierkegaard werd er bijkans krankzinnig van en leed aan een ernstige neurose, een heelal zonder God was voor hem niet te verteren.
Weinigen kunnen die uiterste eenzaamheid verdragen. (Velen werden er gek van of renden weg).
Maar wie het leert verdragen vergaat elk gevoel van tijd en eenzaamheid.
Gevoelens blijven wel maar op een abstracte manier. Niet zoals wij die kennen. Namelijk zonder emoties.
Jakob Böhme heeft die tegenstellingen ook nooit kunnen helen of integreren. Hij schetste twee ruggelings tegen elkaar geleunde halve bollen of cirkels.
Nicolaus von der Flue werd bijna waanzinnig en veranderde in een nacht in een grijsaard waarop de schrik voor altijd geschreven stond.
Dat kwam omdat hij de verschrikkelijke tegenstellingen niet kon integreren die hij in het "gezicht" zag.
Maar er is dus een leegte die vol energie is en die ik conform de symboliek het Pleroma noem.
Jung schreef in het antwoord op Job over de onbewuste primitieve Godheid. (een jonge god, een die pochte over zijn macht en maling had aan het onrecht dat Job werd aangedaan, nota bene met Zijn volle instemming) Job was precies wat Hij nodig had namelijk een geweten en bewustzijn om te leren wat een mens voelt en denkt. In die zin was God dus totaal onbewust van Zichzelf.
Jung had het nooit over God, want daarover valt niets te zeggen. Hij schreef altijd over het godsbeeld.
Je zou dat ook als Zelf kunnen opvatten want empirisch is daarin geen onderscheid te maken. Het Zelf gaat ons bevattingsvermogen al ver te boven. In het oosten heeft men het over het Tao of het Al. Dat is ook niet onchristelijk want in de apocriefe evangeliën prees Jezus Maria die het Al had gekend of gezien. Wat wel bewijst dat zij een ingewijde moet zijn geweest of priesteres.
Dus ja, de bewuste God is geëmaneerd uit het onbewuste concept. Daarom moest er ook eerst licht van duisternis gescheiden worden.
Mystici hebben "God" wel omschreven als een cirkel of bol waarin god overal is en tegelijk het brandpunt van uiterst bewustzijn.
(Het middelpunt is overal, maar de omtrek nergens, of alomvattend)
Zou je kunnen zien als een diffuus en een geconcentreerd bewustzijn. Vergelijkbaar met het oog dat wel bijna 180 graden waarneemt maar alleen in het centrum volledig bewust. Het Al-bewustzijn dat vaak als Pauwenogen wordt weergegeven is op vele vlakken tegelijk bewust.
Daarom worden goden wel met meerdere gezichten en armen of ledematen uitgebeeld.
Het klinkt paradoxaal maar de vraag omvat eigenlijk al het antwoord.
Het onbewuste of de geest kent alle antwoorden al. (en alle mogelijke vragen)
Veel inzichten vallen zomaar uit het niets voor je voeten, maar je krijgt het niet cadeau.
Eerst moet je worstelen met het probleem en van alle kanten bekijken.
Vaak genoeg is het mij overkomen dat je na een uur therapie plots tot een verrassend helder inzicht komt dat uiterst kort wordt weergegeven.
Wat op zich bewijst dat het antwoord al bestond.
Het gaat niet alleen om psychische problemen, ook de praktische antwoorden zijn vaak genoeg letterlijk uit de hemel komen vallen.
Ik stond er meerdere keren versteld van. Dat is waarom ze in Zen het denken willen uitschakelen om de intuïtie een kans te geven.
Sommige goeroes en heiligen konden op een bijna bruuske manier in de meest concrete korte opmerkingen het probleem in een keer beantwoorden schijnbaar zonder een moment na te denken. Soms zelfs in een enkel woord. Het is mij ook vaker overkomen een kernprobleem in een woord samen te kunnen vatten.
7 keer bewerkt. De laatste keer was 5 jaar geleden door Sheherazade.
Je schrijft: binnen God verdween alle bewustzijn van een ander Zijn en dat we het daarom over een onbewuste God kunnen hebben. Ikzelf ervaar steeds vaker dat ik mijn ikbesef verlies als ik met andere mensen praat. Ik besef dan een eenheid met die persoon waarmee ik praat. Alsof we hetzelfde Zelf hebben maar dan wel met een eigen persoonlijkheid die eigen is aan ieder mens. Alsof ik tegen een ander aspect van mezelf praat. Ik heb momenten waarin ik geen ikbesef heb maar me 1 voel met de hele mensheid. Ben ik dan in een onbewuste staat? Ik ervaar geen ander alleen het Ene Zelf dat we allemaal collectief zijn.
Die lichte leegte die je beschrijft ken ik ook maar op de één of andere manier zijn de duistere leegte en de lichte leegte 1 geheel voor me. Die Leegte is zowel licht als duisternis. Ik zie het als duisternis van een prachtig zwart stralend licht. Ik had in het begin toen ik dat voor de eerste keer ervaarde erge moeite met die paradox. Duisternis en Licht als 1 geheel. Voorbij die paradox zou dan die onbewuste Godheid te vinden zijn. De duisternis met het licht samen zie ik als de bewuste God. Ishwara, Jahweh, Allah, noem ze maar op. Hij/Zij heeft vele namen.
Je noemt de onbewuste primitieve God een jonge god. Dat treft me omdat ik jaren geleden in een flits wist dat God eigenlijk een kindgod is. Dat kwam binnen als een donderslag. Een God zonder verantwoordelijkheidsbesef voor de schepping.
Ik ben nu heel erg blij dat ik die nare nachtmerrie kreeg want door het hier te formuleren en de antwoorden van jou zijn er een aantal puzzelstukjes op hun plaats gevallen. Ik worstel al een hele tijd met deze vraagstukken maar het is weer wat duidelijker geworden. Maar ik begrijp niet zo goed waarom die Leegte zo afschrikwekkend is. Het is volheid en leegte tegelijk. Donker en licht tegelijk. Weten en niet-weten tegelijk. Alles en Niets tegelijk. Eenzaamheid en samenzijn tegelijk. Prachtig en een groot wonder en toch een geweldig mysterie. Ik raak er nooit op uitgekeken. Ik ontdek altijd weer wat nieuws en wonderbaarlijks in het Al.
|
Beheerder |
Opgaan in een soort mystieke eenheid is een AL ervaring.
Het gevaar is natuurlijk confluentie, dus overvloeien in de ander in plaats van individuatie.
Ergens zijn we allen een maar het naïeve beeld dat we als zaligmakende eenheid zouden moeten zijn is een illusie.
Alles dwingt immers tot zelfbewustzijn. Het collectieve staat haaks op de individuatie.
Waarneming in zijn puurste vorm is collectief. Maar dat geeft geen antwoord op diepere vragen.
Alleen het individu kan verder vragen en zoeken, de massa als geheel komt nooit verder dan het collectieve niveau.
Dat is precies waarom ik zo'n afkeer heb van zweefclubjes.
Freudiaans zou je het kunnen zien als een regressie naar de baarmoeder als het paradijs.
Dat moet tot elke prijs worden voorkomen.
Maar ik begrijp wel waar je op doelt.
God als kindgod is gelijk aan de schelm Cupido. Letterlijk is dat ook zo weergegeven in de kunst.
Weinigen beseffen hoezeer God Cupido is. Een immorele schelm zonder verantwoordelijkheid.
Dat is waarom ik wel wat sympathie voel voor de meer menselijke goden van de Olympus.
Ze waren naast goed ook kwaad en capricieus.
Je kunt je wel verbonden voelen met de mensheid als abstractie maar dat ideaal vervliegt als rook als je de schaduw ontmoet.
Het is vrij gemakkelijk om je met de "mensheid" of het Al verbonden te voelen, maar hoe moeilijk kan het niet zijn met je buren om te gaan?
Zo denken die zweefclubjes op hun roze wolken zich te verheffen boven de tegenstellingen, maar concreet zullen ze niet om kunnen gaan met hun tegenpolen. Jung schreef terecht wie zijn schaduw heeft ontmoet heeft anderen niets meer te verwijten hij is zichzelf genoeg.
Wat ongeveer inhoudt een morele opgave van de hoogste orde. Confluentie is een illusie. Je moet immers eerst in de schoenen van de ander staan om ermee te kunnen leven.
Ik zie dat wat ik beleef van de 1 heid met anderen niet als naïeve illusie maar als gegeven. Alles dwingt inderdaad tot zelfbewustzijn maar het doel is toch Zelfbewustzijn dus de 1 heid van het Christusbeginsel in allen. Atman die opgaat in Brahman. Er is 1 groot Zelf dat gedifferentieerd is in individuele zelven en toch eenheid blijft.
Het Geheel in het Ene en de Ene in het geheel. Het Ene deelt zich in individuele zelfbewustzijnen en blijft toch een geheel. Een paradox maar God is paradoxaal. De Ultieme Paradox.
De schaduw heb ik jaren geleden ontmoet. Dat was een verschrikking. Het enige wat ik toen kon bedenken om niet knettergek te worden was mijn schaduw omarmen. Die verschrikking is niet zo maar op te lossen. Ik heb dat gedoe uiteindelijk in mezelf een plek kunnen geven. Je komt dan echt met een rotklap op de bodem van het ravijn terecht.Je krijgt wel meer compassie met je medemensen en ziet hun gedrag als het gevolg van hun onwetendheid maar iedereen is in ontwikkeling en dat geeft hoop voor de mensheid hoewel het nu in de wereld totale chaos is. Maar ik heb goede hoop dat de omslag uiteindelijk wel komt.
Ik houd ook niet van zweefclubjes want die mensen doen aan navelstaren en zijn alleen uit op paranormale verschijnselen die ze voor verlichting aan zien. Paranormale verschijnselen zijn alleen maar bijprodukt van iemands ontwikkeling en beslist het doel niet. Ik ben zelf paranormaal geboren, familiekwaaltje, maar heb bewust afgezien van verdere ontwikkeling op dit gebied. Ik denk dat die vereenzelviging met anderen een gevolg is van mijn paranormale heldervoelendheid. Dat is wel lastig soms want ik pik ook de emoties van anderen sterk op.Het heeft me wel geleerd dat ik precies hetzelfde ben als anderen. Met dezelfde eigenschappen in me als iedereen heeft.
Mijn innerlijke Leraar heeft me altijd op het hart gedrukt dat de bewuste ontwikkeling van deze vermogens niet het doel zijn. Die ontwikkeling van paranormale vermogens , zoals die zweefclubjes doen, kan zelfs gevaarlijk zijn zonder de juiste geesteshouding. Je moet ongehecht zijn om die vermogens veilig te kunnen gebruiken. Veilig en zuiver want de meeste mediums en hun aanhangers spelen alleen met de illusie en niet met de werkelijkheid.. De vermogens bestaan wel maar de allereerste vereiste is toch ongehechtheid wil je ze goed kunnen gebruiken. Ik doe niets met mijn vermogens hoewel er wel onverklaarbare dingen gebeuren in mijn directe omgeving waar mensen dan van schrikken maar dat zijn gewoon randverschijnselen. Gewoon onnut gedoe. Ik vind de innerlijke reis veel en veel interessanter dan die randverschijnselen.
|
Beheerder |
Paranormale of of heldervoelendheid kan je zeker met anderen doen samenvloeien.
Ken dat ook uit eigen ervaringen. Maar het is wel belangrijk dat je dat leert afsluiten want ander loop je snel leeg aan energie en raakt in verwarring want je deelt zaken die niet van jezelf afkomen. Mensen die zijn uitgeput onttrekken energie aan personen in hun omgeving.
Anderen leven te intensief maar onttrekken daartoe ook energie (energetisch vampirisme). Artiesten b.v. staan bekend om hun verslaving aan de massa-energie. De massa projecteert zijn energie op de artiest en daardoor ontstaat inflatie van zijn zelfbeeld. Ze worden als goden.
Paranormale verschijnselen komen wel voor maar niet in die mate die zweefclubjes hanteren die op jacht zijn naar sensatie om zichzelf te profileren en bewieroking zoeken als "verlichte" of "hoog ingewijde", terwijl ze dat juist daarom niet zijn.
Wie de duisternis in zichzelf niet heeft omarmd is nooit verlicht geraakt. Dat is iets dat niet voor zwakkeren bestemd is.
Wie dat heeft ervaren zwijgt er beschaamd over. Het is genoeg om te beseffen dat er een hele Augiasstal bestaat in iedereen.
Verder kan ik het alleen maar beamen wat je schrijft.
Met naïeve eenheid bedoel ik de massa. Het is een involutie als we terug willen naar de oermoederlijke eenheid. (de oersoep)
Alles streeft immers bewustwording na. Het collectief echter hinkt altijd na. Dus wie een wil worden met de massa valt terug in ontwikkeling. Het vaak gepromote "Wij-gevoel" is een totale illusie want we zijn juist niet een. Dat wordt alleen maar gepromoot door demagogen en politici. De hele natuur streeft diversiteit na, daarom bestaan er zoveel levensvormen. Het zou ook een chaos worden want al die tegenstrijdige invloeden zijn niet te verwerken of beheersen of zelfs maar te integreren.
De mens is als een druppel in de oceaan en in substantie wel identiek, maar daarom nog niet gelijk aan de oceaan die hem immers verzwelgen zal.
Bovendien is alleen de primitieve mens een eenheid met het collectieve onbewuste. Maar daarmee ten prooi aan driften, angsten, dwingende instincten, taboes en rituelen om het restje bewustzijn niet te verliezen dat zo kostbaar is. Talrijke taboes moeten de primitieve mens omgeven anders vervalt hij in een psychose of drift, paranoïa. Bovendien projecteert hij zijn gedachten als zijnde van buiten komend. Dat lees je wel zoals de mens vroeger de goden op elke hoek van de straat kon ontmoeten of geesten tegenkwam in het donker. Overdag zijn zaken nog herkenbaar maar in het duister ontstaat gemakkelijk een hallucinatie en projectie. Daarom was het vuur van Prometheus dat hij stal van de goden zo belangrijk. Het projecteren is iets wat je heel vaak ziet bij (primitieve) mensen die weigeren zichzelf te herkennen en koppig afweren wat hun verantwoordelijkheid betreft. Ze weigeren in te zien wat hen belast of hun zelfbeeld aantast. Ook in de moderne samenleving leven nog heel veel "primitieve" mensen. Bewustzijn gaat altijd gepaard met een verhoogde verantwoordelijkheid.
Daarom zal bewustzijnsverruiming alleen maar kunnen bestaan als men die last op zich neemt. Tegenover elk licht bestaat immers een even grote duisternis. Het uithouden van die tegenstellingen en krachten is een Titanentaak.
Paranormale vermogens komen soms op top van een geestelijke ontwikkeling maar zijn inderdaad nooit het doel.
Wie die vermogens nastreeft bevindt zich meestal op een dwaalweg.
Tot slot zou ik op willen merken dat het bepaald geen teken van morele, ethische of zuivere intenties hoeft te zijn of beeld van hoge geestelijke ontwikkeling als men paranormale vermogens bezit. Immers iemand als Aleister Crowley was letterlijk door de duivel bezeten maar bezat wel paranormale vermogens. Magie kan ten goede en ten kwade worden aangewend. Hij deed het in elk geval ten kwade.
Macht is de tegenpool van liefde. Zulke lieden zijn verslaafd aan macht. Macht over anderen.
Nergens zie je zoveel onderlinge naijver, jaoezie, en afgunst als juist op zweefclubjes. (maar ja, dat was in kerken ook het geval)
Het is net als in de I Tjing overal waar iets zijn culminatiepunt bereikt zal het omslaan in chaos en zijn tegendeel.
Zo draagt het licht het begin van duisternis in zich en omgekeerd.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 5 jaar geleden door Sheherazade.
Dankjewel lief wegwijzertje op mijn pad. Ik ga hiermee aan de slag. Ik ben met deze discussie weer wat verder gekomen. Nogmaals dank.
|
Beheerder |
Waar een walgelijke droom al niet toe kan voeren.
Groetjes