Eerst die beschamende scene in het restaurant, waar je letterlijk op de plee zit te midden van de gezelligheid.
Plassen is een probleem willen lozen.
Hier komt het onbewuste al naar voren.
Even later nog versterkt door het zwembad dat ook het onbewuste representeert.
Mensen die eerst aten, worden nu zelf opgegeten door het monster uit de diepte. (eten en gegeten worden, de ijzeren wet van de natuur)
Dat is de mythische draak.
In het onbewuste raak je jezelf kwijt en lost op.
Hier gaat het om de Zerstückelung. (fragmentatie)
Het ego valt uiteen en kan later in een andere samenstelling terugkeren.
Eten is vaak een lust of metafoor voor seksualiteit.
Zo ook de plee.
Je kunt niet ongestraft zaken dumpen in het onbewuste.
Dat zal je ergens op breken.
Nu kunnen het emoties zijn of ergernissen (p*isnijdig zijn b.v.)
Maar je moet wel met de billen bloot, dus voor de dag komen met het probleem.
De wedstrijd is een prestatiesysteem, dus wie weet, wordt er teveel van je gevergd, of jij hebt geen remmen.
