Voormalige kerk

De reden van je wantrouwen of het verlaten is hier niet duidelijk.
Maar je instincten vertellen je soms meer dan je kunt aantonen.
In kerken komt vaak een hypocriete houding voor van schijnheiligheid.
Ze leven dus niet naar wat ze preken of voorwenden.
Dat kan tegen principes botsen.
Soms ontstaat er zoiets als sektevorming, de gesloten gelederen enz.
Buitensluiten is een tactiek om besmetting van de horde te voorkomen.
In sommige kerken kun je nog door de gemeente verbannen worden, wat in kleine collectieve gemeenschappen een zware straf kan zijn.
In het boek "Knielen op een bed violen" is die strakke stijl nog uitgebreid beschreven.
Niet alleen de kerk wordt dan gebruikt maar ook het heil. Dus zou je ook bij God niet meer welkom zijn.
Voor sommige mensen is dat natuurlijk onverdraaglijk.
Maar als je staat voor je standpunt moet je als individu wel eens kiezen alleen verder te gaan.
Het is altijd het individu dat veranderen bewerkstelligt.
In sprookjes en mythen is dat het heldenarchetype van de enkeling die de moed heeft de structuur te doorbreken.
Klokkenluiders volgen hetzelfde lot.

Maar in de droom lijkt er een verzoening te zijn ontstaan.
Dat is nog steeds een beeld dat je zelf vormt en dat kan wijzen op verwerking.
Een deel van jezelf is letterlijk die structuur. Je moet je ermee uiteenzetten om het op te lossen.
Jung stelde terecht dat we in wezen gelijk zijn aan onze ergste vijand.
Boeddha meende dat het een voorrecht is als je iemand ontmoet waaraan je een intense hekel hebt.
Dat namelijk leert je wat je schaduwkanten zijn en die je projecteert.

Maar soms zijn er wel degelijk terechte redenen iemand te wantrouwen.
In hoeverre dat om financiën kan gaan weet ik niet.
Een kerk kan soms wat bijspringen, maar verbindt daar ook voorwaarden aan.
Geld is ook energie en waardegevoel.

Het is te betreuren dat je ook de anderen niet meer ziet waar je wel mee om kon gaan.
Maar sociale uitsluiting of de kans nagewezen te worden als splijtzwam kan mensen van elkaar vervreemden.
De macht van de kerk berustte op het manipuleren van de gemeenschap. (demagogie)
Schuld en boete, en het privilege te kunnen vergeven dat de kerk zich aanmatigde enz.


Maar God woont niet in de kerk. De wereld is zijn huis.
Per slot had de grondlegger ook geen steen om het hoofd op neer te leggen.
Hij maakte zich niet druk om morgen. Maar dat is in onze maatschappij een ander verhaal.
Zonder geld sta je immers zo op straat. Weinigen zullen de moed hebben om dat radicale pad te volgen.
De kerk is een sociale structuur waarbij je elkaar zou moeten steunen.
Maar de kliekjesgeest viert soms hoogtij. Vaak gebaseerd op angst en macht.
Er bestaat een kans dat de predikant zijn standpunt heeft gematigd?
De vrouw lijkt te bemiddelen. Er lijkt een dialoog te ontstaan, wat altijd een goede start is.
Jij blijft bij je besluit neem ik aan?



1 keer bewerkt. De laatste keer was 5 jaar geleden door Sheherazade.

Het is een soort huiskamergevoel. Een alternatief ouderlijk huis.
God wordt vaak voorgesteld als de goede vader en het ouderbeeld is daar sterk mee verbonden.
Het is net zoiets als het huis uitgaan om op eigen benen te staan.
Maar op termijn voel je daar beter en sterker door.
Ben er zelf ook uitgestapt vanwege de hypocrisie en het "geklep".
"Christelijkheid" en naastenliefde staan vaak haaks op elkaar.
Zozeer zelfs dat een welwillende dirigent zich soms schaamde voor zijn geloofsgenoten.

Het ouderbeeld dat de kerk voorhoudt is een illusie.
Schijn saamhorigheid. Het gaat veel meer om menselijk te zijn. Het is per slot een soort ark van Noach.
Maar de structuurvorming is altijd gebaseerd op macht en macht is precies te tegenpool van liefde.
De grondlegger claimde nooit of te nimmer macht maar drong aan op de liefde.
Er bestaat zoiets als valse bescheidenheid. Ambities verborgen achter vroomheid. (Hoogmoed is een van de 7 hoofdzonden)
Ik had er in elk geval mijn buik van vol.

De protestantse kerk is uiteen gescheurd in een 274 verschillende vormen, dat zegt wel iets.