Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

Droom die de energie uit je zuigt

Anonieme bezoeker
30 augustus 2017

Een droom met vreemde overgangen... Het was ook wel een droom die flink energie zoog, aangezien ik vandaag enorm futloos was...

Ik lig in het bed in de slaapkamer in het ouderlijk huis en ik knip een licht aan. Aan mijn voeteneinde ligt mijn zusje, met haar hoofd bij mijn voeten en haar voeten richting mijn hoofd. Ik schrik mij kapot en vraag boos (van schrik) waarom ze in mijn bed ligt. Ze kijkt mij angstig aan: ze zegt dat ze bang is. Het valt mij op hoe klein en schattig ze is, met twee staartjes in haar haar. Ik zeg boos dat ze terug naar haar eigen bed moet gaan, voordat mam het hoort en boos wordt. Maar het is al te laat: mam komt tierend de slaapkamer in. Mijn zusje staat terneergeslagen in de deuropening en schuifelt haar eigen kamer binnen.
Vervolgens word ik wakker en kijk ik op de klok. Het is nog te vroeg om naar school te gaan - ik heb pas het tweede uur les - maar ik besluit om toch het bed uit te komen. Ik ga naar het toilet. Even later stap ik op de fiets en besef ik mij dat ik te laat zal zijn voor het eerste uur, maar dat geeft niet, want ik heb toch pas het tweede uur les.
Dan sta ik voor de hefbrug, te wachten op de boten die de brug passeren. Ik hang een beetje op mijn stuur [het is een fiets met een kist voor, dat heb ik in het echt niet] en besef mij opeens dat ik niet zeker weet of mijn boeken voor Frans in mijn kluisje liggen. Het is te laat om nog naar huis te fietsen, dus ik besluit het er maar op te wagen.

Ik fiets op het fietspad naar school, samen met andere personen [op dat fietspad heb ik elke dag daadwerkelijk naar school gefietst]. In de verte, voor een dorpje [dat dorpje was altijd een checkpoint voor mij, haha. Moest elke dag 10 km heen en 10 km terug fietsen], staat een enorm groot monster. Het deed mij ergens denken aan een struisvogel op vier poten: het hoofd heeft een 'hoofddeksel' van grijs, dik haar, evenals het lichaam, en de poten, het gezicht en de nek zijn kaal en roze. Het monster staat deels achter een hek in een weiland, maar zijn nek is groot genoeg om over het fietspad te reiken en op de naastgelegen autoweg te pikken, waar een meisje met haar armen staat te zwaaien. We zijn bang dat het beest ons gaat pikken, maar we fietsen er soepeltjes onderdoor.
Plotseling loop ik - nou ja, snelwandelen - en ik weet dat ik, samen met de andere personen, een missie heb. De droom was niet duidelijk genoeg om mij te vertellen wat voor missie het was, maar wat wel duidelijk was, was dat het een race tegen de klok was. Naast mij loopt een klein meisje en zij wilt op mijn arm met een stift schrijven. Ik zeg meerdere keren nee, maar pas als ik boos word, druipt ze af.
Ik zie een rood blikje cola staan op het fietspad/voetpad en het intrigeert mij op een of andere manier. Iets zegt in mij dat ik er iets mee moet doen, dat ik iets moet activeren, om zo de missie te voltooien en onszelf te redden. Ik roep de anderen erbij, maar ze luisteren niet. Plotseling rennen ze door een deur, weg van mij. Ik roep ze en wil ze achterna rennen, maar tevergeefs. Ik word enorm duizelig en zie alles om mij heen vertragen - een teken dat we moeten opschieten. Met heel veel moeite krijg ik de houten deur open en ben ik in een enorm lange, grote en lichte hal. Ik ren door de hal heen en open deur voor deur, tot ik aan het eind ben. Daar zitten de andere mensen, een beetje te hangen en te praten in een groene lounge. Voor de bank echter (een bank in een u-vorm) staat een jonge vrouw/meisje op krukken. Ze port een andere persoon met de kruk en de andere persoon vraagt aan de jonge vrouw/meisje of ze er mee wilt stoppen. Dat gebeurt niet, dus ik word enorm boos en vraag of ze er mee wilt ophouden. Er wordt gehoor aan gegeven.

Sorry voor de lange droom, maar gezien mijn energielevel vandaag vraag ik mij wel af wat het betekent...

31 augustus 2017
Beheerder

Quote

Ik lig in het bed in de slaapkamer in het ouderlijk huis en ik knip een licht aan. Aan mijn voeteneinde ligt mijn zusje, met haar hoofd bij mijn voeten en haar voeten richting mijn hoofd. Ik schrik mij kapot en vraag boos (van schrik) waarom ze in mijn bed ligt. Ze kijkt mij angstig aan: ze zegt dat ze bang is. Het valt mij op hoe klein en schattig ze is, met twee staartjes in haar haar. Ik zeg boos dat ze terug naar haar eigen bed moet gaan, voordat mam het hoort en boos wordt. Maar het is al te laat: mam komt tierend de slaapkamer in. Mijn zusje staat terneergeslagen in de deuropening en schuifelt haar eigen kamer binnen.
Vervolgens word ik wakker en kijk ik op de klok. Het is nog te vroeg om naar school te gaan - ik heb pas het tweede uur les - maar ik besluit om toch het bed uit te komen. Ik ga naar het toilet. Even later stap ik op de fiets en besef ik mij dat ik te laat zal zijn voor het eerste uur, maar dat geeft niet, want ik heb toch pas het tweede uur les.
Dan sta ik voor de hefbrug, te wachten op de boten die de brug passeren. Ik hang een beetje op mijn stuur [het is een fiets met een kist voor, dat heb ik in het echt niet] en besef mij opeens dat ik niet zeker weet of mijn boeken voor Frans in mijn kluisje liggen. Het is te laat om nog naar huis te fietsen, dus ik besluit het er maar op te wagen.

Het zusje lijkt een tegenpool te zijn. Ze zal een deel van jezelf zijn.
Ze lijkt lief maar de moeder ontsteekt in woede en furie. Waarom? Het is toch niet zo dat je een verhouding met haar hebt?
Het is een vorm van machtsfrustraties om zo te reageren. Ergens leeft in ieder wel een voortgezet, aangekweekt, ouderlijk gezag.
Alsof ze bij wijze van spreken hijgend in je nek over je schouders meekijken bij alles wat je mispeutert.
Misschien is de bakfiets een beeld van de rugzak of last die je meesleept.

Quote

Ik fiets op het fietspad naar school, samen met andere personen [op dat fietspad heb ik elke dag daadwerkelijk naar school gefietst]. In de verte, voor een dorpje [dat dorpje was altijd een checkpoint voor mij, haha. Moest elke dag 10 km heen en 10 km terug fietsen], staat een enorm groot monster. Het deed mij ergens denken aan een struisvogel op vier poten: het hoofd heeft een 'hoofddeksel' van grijs, dik haar, evenals het lichaam, en de poten, het gezicht en de nek zijn kaal en roze. Het monster staat deels achter een hek in een weiland, maar zijn nek is groot genoeg om over het fietspad te reiken en op de naastgelegen autoweg te pikken, waar een meisje met haar armen staat te zwaaien. We zijn bang dat het beest ons gaat pikken, maar we fietsen er soepeltjes onderdoor.
Plotseling loop ik - nou ja, snelwandelen - en ik weet dat ik, samen met de andere personen, een missie heb. De droom was niet duidelijk genoeg om mij te vertellen wat voor missie het was, maar wat wel duidelijk was, was dat het een race tegen de klok was. Naast mij loopt een klein meisje en zij wilt op mijn arm met een stift schrijven. Ik zeg meerdere keren nee, maar pas als ik boos word, druipt ze af.
Ik zie een rood blikje cola staan op het fietspad/voetpad en het intrigeert mij op een of andere manier. Iets zegt in mij dat ik er iets mee moet doen, dat ik iets moet activeren, om zo de missie te voltooien en onszelf te redden. Ik roep de anderen erbij, maar ze luisteren niet. Plotseling rennen ze door een deur, weg van mij. Ik roep ze en wil ze achterna rennen, maar tevergeefs. Ik word enorm duizelig en zie alles om mij heen vertragen - een teken dat we moeten opschieten. Met heel veel moeite krijg ik de houten deur open en ben ik in een enorm lange, grote en lichte hal. Ik ren door de hal heen en open deur voor deur, tot ik aan het eind ben. Daar zitten de andere mensen, een beetje te hangen en te praten in een groene lounge. Voor de bank echter (een bank in een u-vorm) staat een jonge vrouw/meisje op krukken. Ze port een andere persoon met de kruk en de andere persoon vraagt aan de jonge vrouw/meisje of ze er mee wilt stoppen. Dat gebeurt niet, dus ik word enorm boos en vraag of ze er mee wilt ophouden. Er wordt gehoor aan gegeven.

School is vaak een beeld van de levensschool. Het dorpje kan landelijke maar ook conservatieve rust betekenen.
Je schetst een struisvogel waarrond een mythe bestaat dat ze hun kop in het zand zouden steken bij gevaar.
In werkelijkheid kunnen het snelle en geduchte vechters zijn. In plaats van het hulpeloze meisje te helpen breng jij alleen je eigen huid in redding en laat haar over aan het monster. (misschien ook een negatief moederbeeld?) Ik denk aan de nek uitsteken en pikken. Of op hoge poten aankomen (amok makend).

Typerend, jij meent te snelwandelen maar het kleine meisje beent je bij en wil zelfs onder het snelwandelen iets op je arm schrijven zodat je het niet vergeet. Het lijkt mij eerder dat jij er als een haas vandoor wilt en de ogen sluit voor de boodschap van het meisje.
Je wilt haar gewoon niet horen. Het beeld van het omgekeerde lieve zusje zal hier zeker mee in verband staan.

Dan na de lange hal kom je alweer een meisje tegen maar dan met krukken. Ze kan dus niet goed op eigen benen staan.
Hoe komt dat? Om dat jij er niet naar luistert. Bovendien strem jij haar ferm af en kopieert daarmee je moeder.
De invalide vrouw wordt door jou genegeerd. Waar was al die drukte en haast voor nodig en wat zou jou missie wel zijn?
Ben je zo belangrijk? Belangrijker dan al die meisjes in je dromen die je afwijst of negeert?

Anonieme bezoeker
1 september 2017

Dankje voor je uitgebreide uitleg, Sheherazade. Het valt mij nu pas op dat de meisjes één ding gemeen hebben: ze vragen om hulp, maar ik zie het niet.

Vandaag heb ik een consult gehad voor een MIR-methode op maat en dat was erg bijzonder. Door middel van een pendel zijn er stappen uitgerold. Veel stappen die ik vermoed had, maar ook onverwachte, zoals het detoxen van thallium. Bijzonder was de reactie die ik had op "X loslaten, angst loslaten": ik viel bijna van mijn stoel omdat ik zo duizelig werd.

Geloven jullie in pendelen?

1 september 2017
Beheerder

Pendelen kan door je onbewuste worden gestuurd maar de resultaten zijn minstens dubieus.
Zenuwtrekjes en andere onbewuste invloeden kunnen het resultaat een heel andere kant uit sturen.
Bovendien geeft het onbewuste zelden een eenduidig antwoord.
Het hangt ook van de vraagstelling af zoals bij elk orakel.
Noem het maar een toevalskans.
Deze kan inderdaad significant (enigszins) hoger liggen dan het loutere gemiddelde, maar daarmee is nog geen betrouwbaar antwoord bewezen.
Je zult dus altijd moeten toetsen anders loop je een worst na.
De antwoorden zijn in jezelf te vinden ook zonder orakel zoals deze dromen duidelijk aantonen.
Daar kun je ook heel wat meer mee omdat je het kunt analyseren wat met een pendel heel wat lastiger en omstreden is.
Hoewel sommige mensen een gave hebben om goed te pendelen.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 1 september 2017 door Sheherazade.