Mijn vriend en ik rijden in mijn nieuwe auto en komen uit bij een zalencentrum. Daar zitten we aan een gezellige vierkante langwerpige tafel met ongeveer nog vier andere personen, mannen en vrouwen. Op de tafel ligt een dik kleed met daarop wat spullen. We zitten gezellig te kletsen. Ik heb mijn tas op de tafel gelegd. Ik moet even naar het toilet, als ik terugkom, is iedereen weg. Ik raak in de war. Ik zie de spullen nog liggen op tafel en mijn tas ligt daar ook nog geopend. Ik kijk erin en mis mijn portefeuille. Ik schrik. Dan kijk ik om me heen en zie mijn dikke portefeuille op een andere tafel liggen, kijk erin en gelukkig zit alles er nog in. Ik ga op zoek naar mijn vriend met een angstig voorgevoel, een verlaten gevoel.
Ik loop een andere ruimte in en zie mijn vriend aan een grote ronde tafel zitten. Zo´n Chinese tafel. Op iedere stoel zit een persoon gezellig te converseren en keurig te eten met mijn vriend. De tafel is heel luxe ingedekt voor het diner. Naast mijn vriend aan zijn rechterzijde staat een lege renaissance-achtige kersenhouten eetstoel en de zitting en rugleuning is bekleed met luxe rode stof met gouden symbolen. Het is de enige lege stoel aan de tafel en in het restaurant. De rest van het restaurant is gevuld met gasten die allemaal gezellig aan het eten zijn. Het lijkt of de stoel speciaal door mijn vriend is vrijgehouden en op mij zit te wachten. Op dat moment krijg ik een heel verdrietig en eenzaam gevoel. Ik zoom in op de lege stoel en mijn vriend en voel me aan een kant in de steek gelaten, verdrietig en alleen, mijn hart breekt bijna. Ik wil huilen. Ik zou kunnen gaan zitten, maar dan draai ik me om en loop weg.
Ik open een deur en zie daar schone luxe marmeren toiletten en marmeren tegels, alles glans en blinkt. Ik sta met de deurklink in mijn handen en kijk naar binnen. Ik krijg een beetje een verdwaald gevoel en sluit de deur weer. Ik was op weg naar de uitgang. Ik open even later weer een deur en dan kom ik uit op een verlaten parkeerplaats. Het is donker. Daar zie ik mijn nieuwe auto staan. Het is de enige auto op de parkeerplaats. Ik wil naar mijn auto toelopen om weg te rijden en te vluchten voor de situatie en te huilen.
Dan kom ik een lachende, vriendelijke, aantrekkelijke blonde man met blauwe ogen tegen. Ik herken hem, ik weet niet waarvan. Hij draagt onder zijn arm een keurig geklede sticky rubberen pop, zo groot als een mens. Hij staat op een trap, die naar beneden leidt in datzelfde zalencentrum, zoals je dat ziet in Engeland bij die herenhuizen. Hij kijkt omhoog naar mij en nodigt mij uit om met hem mee te gaan. Ik voel me aangetrokken tot hem en krijg een warm, rustig en vertrouwd gevoel van binnen. Ik wil hem graag beter leren kennen. ik volg hem de trap af naar beneden en ga door de deur naar binnen. Ik sluit de deur en kom in een gezellige bar terecht. Ik ga aan de bar op een barkruk zitten en hij gaat achter de bar staan. Vraagt of ik een kop koffie wil. Ik krijg echter een grote witte bolvormige kom heldere bouillonsoep gevuld met allerlei gezonde heerlijkheden, zoals champignons. De soep is heet van temperatuur en smaakt lekker.
Dan komen vanuit de bar drie personen naar mij toe. Twee vrouwen met lang golvend haar. Ik denk, de een met roodbruin haar en de ander met denk ik met zwart haar. De man is al wat ouder en wijzer, heeft grijs haar en een bril. Alledrie zijn ze erg vriendelijk en aardig. Ik ben ook vriendelijk en glimlach tegen ze en voel me op mijn gemak bij hun. Ze hebben een kleine zwart/bruine hond bij zich. Die drukt zijn snuit fel tegen mijn schoenen, snuffelt en vraagt aandacht. Ik vertel hun, dat komt zeker, omdat mijn zuster ook een hond heeft. De vrouw met het roodbruine haar heeft heel vriendelijke ogen, ik denk blauw en zegt tegen mij, ik vind dat ook heel lekker. Ze bedoelde de soep. Ik antwoord met, kom maar, dan delen we het samen. Ik herinner me nog dat ze naast me is komen staan met een lepel, dat ze tegen me lachte, maar of ze van de soep heeft gegeten, weet ik niet meer. De andere vrouw schept wat uit de kom en gooit de hete soep over de kop van de kleine hond. Ik zeg tegen haar, kijk uit, het is hele hete soep, daar kan die zich aan verbranden. De man vraagt aan mij, is die heet of is die pittig, dat zijn twee verschillende dingen. Ik zeg nee, hij is heet. Tijdens het gesprek had ik een open, warm en gelukkig gevoel en voelde dat we op een lijn lagen.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 12 jaar geleden door Dionne.
