- Dit onderwerp bevat 4 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 2 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
5 jaren, 2 maanden geleden
Ik droomde vannacht dat ik op het punt stond om ons huis te verkopen. Het werd leeggehaald en klaargemaakt voor de verkoop. Al mijn oude zooi ging weg en het leek wel alsof ik het huis voor de eerste keer zag; de kamers leken groter en er kwam meer licht binnen, alsof de zon buiten harder scheen. Ineens leken er in één slaapkamer 5 bedden te passen in plaats van 1. Er leken meer kamers te zijn. Er leek een hele verdieping te zijn waar ik nog nooit geweest was. Ze zon scheen buiten, de zomer zat in de lucht.
Ik benaderde mijn huis vanaf een zijstraat die ik voorheen niet kende en ik schoof een ladder uit die tot wel 50 meter reikte. Hij had de hoogte van de fabriekspijp waar we altijd langsreden wanneer we thuis kwamen van ‘de reis’. Toen ik nog klein was. De woonwagen was altijd warmer wanneer we ’thuis’ waren. Het balkon was groter en de trap korter.
Ik bekom de ladder vanuit de zijstraat en kwam hoog boven alle andere gebouwen uit. Ik viel door stapels van zachte dekens heen en eindigde in een grauw, groen zaaltje waar ook mijn ouders en mijn broertje en zusje waren. “Wij zijn hier, als je ons zoekt,” zei mijn broertje.
“Ik denk dat ik niet wil verhuizen,” zei ik. “Ik denk dat ik dit huis nooit goed bekeken heb. De ruimte, de potentie. Ik denk dat ik het niet wil verkopen, ik wil hier blijven. Het is een kwestie van goed inrichten.”De verkoopmakelaar was nors en zei: “Ja maar je kunt er 30.000 euro meer voor krijgen dan je ervoor betaald hebt.”
-“Ja,” antwoordde ik, “Maar ik heb er veel meer in geïnvesteerd. Het is veel meer waard.”
Hij reageerde zoals een aankoopmakelaar zou doen die de commissie voor zijn ogen verloren zou zien gaan.Ineens ben ik een oudere vrouw en sta onder een carport. Kinderen komen langs. Ze gaan naar school of juist van school naar huis. Het is grauw weer, maar het regent niet. “Hier in de grond zit iets. Iets belangrijks,” zeggen de kinderen tegen haar en zij zegt hetzelfde tegen de kinderen.
-“Is het water?” vraagt de buurvrouw. “Zit hier water in de grond?”
“Nee, iets veel belangrijkers,” antwoord de vrouw. Ze neemt zich voor het terrein te laten taxeren.Tegelijk met de oudere vrouw ben een klein kind, verdwaald en verveeld en ik zie ik het gesprek tussen de vrouw, de langsfietsende kinderen en de buurvrouw voltrekken. Ik wil als klein kind alleen maar ruimte. Schoolpleinen vol tegels om op te stoepkrijten en te hinkelen. De carport ziet eruit alsof ik er goed zou kunnen stoepkrijten, ongeacht wat er in de grond zit.
@Esmee, ik zal reageren op je interpretatie.
Een huis is als een jas om je heen. De kamers zijn je eigenschappen en vaardigheden. Elke kamer heeft zijn functie. De zolder is bijvoorbeeld je bovenkamer. Er is een nieuwe verdieping ontstaan, omdat je schijnbaar meer adem krijgt vanwege het opruimen; ordenen. De zon schijnt en zij geeft extra vitamine D, dat is een supplement die goed is voor de botten en tegen een dipje is. Je wilt het huis niet kwijt, omdat het te veel herinneringen heeft en waar je je thuis voelt. Eigenlijk voel je je goed in je vel en wilt dit niet veranderen. Een ander ziet de waarde niet. Je laat ook het terrein taxeren, want je ziet de waarde.
De oudere vrouw staat voor wijsheid. De carport duidt op bescherming van weersinvloeden. Ofwel invloeden van buitenaf (maatschappij). Het kleine kind is het kind in jezelf, die voor vrijheid gaat.
De ladder brengt je naar een hoger niveau. De schoorsteen staat voor warmte, traditie en familiewaarden. Een woonwagen is eigenlijk gemaakt voor de zigeuner, die symbool staat voor vrijheid, traditie en onafhankelijkheid. De balkon staat voor openheid.
Bedankt voor je interpretatie, Esmee.
De woonwagen heeft voor mij een andere betekenis, in ieder geval niet een van vrijheid. Ik ben opgegroeid in een woonwagen en ik zie het als een heel klein, veilig haventje waar ik aan vast geklonken ben (moest altijd binnen een bepaalde straal om de wagen blijven) waarbij de buitenwereld elke 3 a 4 dagen compleet verandert (we reisden) en ik nooit weet wat ik kan verwachten. Ik link het ook aan het kind dat op het einde de vrouw en haar buurvrouw en de schoolkinderen bekijkt. Dat kleine kindje ziet alles van een afstandje en wil eigenlijk niets meer wil dan ruimte en vrijheid, maar ze moet op haar plek blijven en wachten. De volwassenen zijn bezig met ‘belangrijke zaken’.
Hoe dan ook, de droom voelt als een herziening van de situatie: het heden en het verleden. Ik vraag me af wat de volgende stap moet zijn.Eigenlijk is het een verwerkingsdroom. Het kleine kind die naar vrijheid hunkert. Vrijheid heeft hier een aandachtspunt gekregen. Jij als kind had stabiliteit nodig, want elke keer dat jullie weer op een andere plek zaten, wist je nooit wat je kon verwachten. Wie weet worden de normen en waarden van het zigeunervolk wel geromantiseerd. Woonwagenbewoners spreken met trots over hun afkomst. Misschien is de terugblik in je droom wel stof om over na te denken en het los te laten. Dat je nu wel mag genieten van de vrijheid, als dat van toepassing mag zijn.
