Ridder beschermt de prins

Deze droom lijkt eigenlijk wel een sprookje, en er zitten veel overeenkomsten/transformaties in met deze droom: [www.droominfo.nl]

Ik sta ondergronds, vlak bij een rivier. Ik sta onder een kasteel, en alles is van donkerblauwe steen. Het is er donker. Voor mijn neus staat een rij ridders, wachtend op een zegening van de paus. De ridders moeten één voor één plaatsnemen in een troon, tegenover een troon waar een halfverteerd skelet in zit. De paus heeft blauwe plastic handschoenen aan en laat de ridder de hand van het skelet vastpakken. Ik bedenk mij dat het niet hygiënisch is en dat het vastpakken van de hand koud is. En waarom heeft de paus wel beschermende handschoenen aan?
Vervolgens voert het houten schip met de ridders erin weg. Iemand vertelt mij dat het eigenlijk niet kan, omdat het schip overbeladen is. Zelf sta ik op de kade het schip na te kijken en na te denken.

Het schip komt aan op een groen eilandje om de prins te helpen. De prins is een arrogante zak en zijn gezicht staat op onweer.
De ridders staan om de prins heen en ze lopen door een moeras. De zon schijnt helder en de lucht is helderblauw. De ridders worden een voor een neergeschoten door pijl en boog uit onbekende hoeken. Echter één ridder, een zeer onzekere ridder, blijft net onder de rand van het eiland en de pijlen ketsen af op de rotsen. Hij is de enige ridder die nog is overgebleven.
De avond begint te vallen en ze verstoppen wat takken onder een deken, als afleidingsmanoeuvre. Dat lukt. Vervolgens gooien ze de deken op het vuur en blijven de ridder en de prins om het vuur zitten.

Ik heb gepoogd om de droom te verklaren, maar er zijn veel tegensprekende symbolen in deze droom en ik kan er geen samenhang in maken.
De rivier staat voor mijn levensweg, het kasteel voor voorspoed. De ridders symboliseren eerlijke en betrouwbare personen. Zij gaan één voor één in een troon zitten: macht, leiderschap en autoriteit. Ze drukken een hand met een skelet: een confrontatie met iets dat nog niet helemaal ontwikkeld is. Het wordt begeleid door een paus (spirituele begeleiding), maar die is voorzichtig om de confrontatie aan te gaan.

Het schip met de ridders vaart vervolgens weg, en ergens ben ik verdrietig. Ik heb teveel hooi op mijn vork genomen.
De prins staat voor erkenning en wordt beschermt door ridders. De prins is zonder de ridders niet blij.
Het moeras staat voor onzekerheid, maar de zon breekt door. Echter wordt de bescherming één voor één afgeschoten. De onzekere ridder - dat zal ik wel zijn - blijft over: de pijlen - kritiek - worden afgeketst.
Om verder te komen (maar waar naartoe?) leiden ze de onbekende wezens af. Vervolgens wordt de deken op het vuur gegooid: een afsluiting.

Quote

Het is niet duidelijk wie "ze" zijn? Immers de ridders zijn op een na allemaal dood.

Is het houten schip hier trouwens een transformatie van het houten vlotje uit de draaikolk? Maar ja, het schip is wel overbeladen, word mij verteld. En ik sta weer ondergronds, echter ditmaal een kasteel in plaats van een paleis.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Magnet.

Quote

Is het houten schip hier trouwens een transformatie van het houten vlotje uit de draaikolk? Maar ja, het schip is wel overbeladen, word mij verteld. En ik sta weer ondergronds, echter ditmaal een kasteel in plaats van een paleis.

Denk niet dat de ridders de ballast vormen.
Eerder de verdediging van de ballast.
Het oude schip zou je verleden kunnen zijn, maar het is vooral een historisch schip.
Dan kom je weer bij de kruisridders terecht. B.v. een geloofskwestie. Of het "heilige" land. (Thuis?)
Waarom heb je zo'n groot schip nodig?

Het verschil zit hem in warmte koude leven/dood.
De halfvergane paus is koud en liefdeloos.
Hij is het evenbeeld van de oude, impotente koning. (Amphortas)
Zijn handen zullen wel blauw paars zijn geweest?
Wie die figuur aanraakt raakt de dood aan. dat blijkt ook wel uit het vervolg.
Maar op het eilandje is alles groen, dus dat leeft.
De schat van het leven is daar ergens te vinden. (in het onbewuste)
Nu kun je een schip met buit meenemen, maar het leven zelf is niet te koop.
De pausen leefden altijd in exuberante weelde. (Materialisme en Vanitas)
Maar dat gaat ten koste van anderen.

De prins is al net zo verdorven als de paus. gevoelsmatig dood door hebzucht.
Vandaar het overvolle schip. Maar het schip is een symbolische grafkist gevuld met het slijk der aarde.


De dorre/dode toestand aan het begin van de droom moet door een heldentocht worden opgeheven.
Daarom moeten de ridders op avontuur in een gevaarlijk (equatoriaal) tropisch land.
Dat vergt offers, zoals ook de Griekse held Jason zijn makkers verloor, op zoek naar het gulden vlies.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

Cit: Ah, dus er gaat iets van levenloos/koud naar levend/warmte?

Dat lijkt mij duidelijk ja.
Het gaat altijd om het verkrijgen van het "helende medicijn".
Is de toestand in het bewustzijn te dor, dan huist het reddende in het onbewuste. (verzonken land)

Wat dacht je van een hernieuwd gevoelsleven?

Dat is nu precies de kern van de zaak.
Je voelt wel, maar die gevoelens leg je bij anderen.
Ze liggen dus buiten jou. Projecties.

Voor een extravert is dat gebruikelijk.
Maar jij bent meer introvert en daarom ontbreekt het je aan contact met je ware gevoelens (en Zelf).
Die liggen onder een dikke laag ijs verborgen. Weggestopt, verdrongen, ontkend of gebagatelliseerd.

Het lijk van de Paus kan een transformatie ondergaan. Hij is immers een geestelijk symbool of vaderfiguur.
Maar omdat hij half vergaan is en koud, leeft dat besef niet bij jou.
Of dit nog met religieuze overtuigingen te maken heeft is nog niet duidelijk.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

De ziel zit vol met religieuze symbolen ook al hang je geen confessie aan.
Jung ging zover dat gewild of niet de westerse ziel christelijk is.
Dat wijst meer naar de archetypische grondslagen die per definitie niet perse christelijk zijn.
Sterker, het christendom berust geheel op deze collectieve voorstellingen. (zoals elke religie op archetypen is gebaseerd)
Je zou de halfdode paus kunnen zien als Zelfsymbool.
Maar het kan ook een negatief vaderbeeld betekenen. Aangezien het christendom zwaar aan het afkalven is zou je kunnen stellen dat het afsterft. Dus het leidende principe heeft zijn aantrekkingskracht verloren.

(De paus heeft een orde die aan hem alleen onderhorig is zoals P2 en de Jezuïeten*.
De verdere structuur en hiërarchie zijn ook militant, zoals de ridders van Malta.
Of de nog veel machtiger "zwarte paus".)
*(de huidige paus is een Jezuïet)