Ik weet niet

Het horen van water kan een inleiding zijn tot een uittreding of soms het paranormale.
Maar het is ook een symbolische manier vanuit het onbewuste dat als water lijkt.
Het astrale is symbolisch ook vaak als water.
Het is mogelijk dat je die vreemdheid ervaart als je zelf deels buiten je lichaam bent, of geestelijk instabiel bent en te open staat.
In periodes van b.v. grote stress of psychische crisis als depressie en psychose kan dit voorkomen.
Innerlijk bestaat er wel een koppeling met het spraakorgaan heeft men ontdekt.
Due mensen die stemmen horen kunnen op die manier hun eigen gedachten soms ervaren als deelpersonen.
Zoals men in de oudheid dacht dat gedachten van buiten kwamen, omdat men die visueel of auditief als zodanig waarnam.
Dergelijke verschijnselen treden het meest op tijdens bewustzijnsdalingen.

Dat is niet direct te zeggen omdat het voor ieder anders kan zijn.
Stemmen horen kan een symptoom zijn van schizofrenie.
Maar ook gezonde mensen kunnen stemmen horen blijkens een uitgebreid onderzoek onder studenten.
Het is de manier waarop je ermee omgaat en hoe je in het leven staat of dit al of niet gezond is.
Als er in de geestelijke wereld iemand bij je is kun je dat wel aanvoelen.
Voor mijzelf ervaar ik dat als een energie. Voor mij als het luisteren naar een mooi stuk muziek dat je ziel raakt.
Ik bedoel de sensatie die het oproept.
Ik kan er kippevel van krijgen en huiveren, emotioneel worden enz. zonder dat het met emotionele uitingen gepaard hoeft te gaan. Emotie en gevoel zijn in de etherische wereld heel anders dan in het gewone bestaan.
Minder fysiek misschien maar vooral van een andere zuiverder aard.
Het is soms een kracht, (die heel sterk kan zijn), zoals moed, of overdracht van energie naar iemand die je helpt.
Het kan een flits van inzicht zijn.
Dat voel ik echt stromen als een golf van energie.
Andere keren ervaar ik het als (sterke) geur, die uit het niets lijkt te komen.
Aangezien er dan geen enkele redelijke verklaring voor lijkt te bestaan denk ik wel aan iets spiritueels.
Dat kan ik soms plaatsen als het een bekende geur is die bij een bepaalde persoon past.

Stemmen kunnen Selftalk zijn, dus je eigen gedachtegang als stem beleven. Iedereen praat inwendig met zichzelf en dat kan soms zulke duidelijke vormen aannemen dat het deelpersonen lijken te worden. Omdat sommige mensen een tamelijk directe koppeling hebben met het spraakcentrum, kan dat dus als stem ervaren worden. Zelfs de stembanden kunnen mee gaan doen.
Dat kun je weleens observeren bij mediamiek begaafden die plots een heel andere stem aannemen.

Aanrakingen, gevoelens enz. kunnen allemaal een spiritueel raakvlak hebben.
Het is echter belangrijk kritisch te blijven, anders loop je snel een waan na.
Je moet dus zelf leren ontdekken wat je eigen bedenksels zijn en wat vreemd is.
Het onbewuste is een grote toneelregisseur dus ook deze invloeden kunnen zich als geest of stem of "vreemde invloed" voordoen.
De vraag is dus is het verschijnsel egosynthoon of niet (*sporend met het ego).
Het onbewuste compenseert, dus kunnen die ingevingen ook als schijnbaar zelfstandige "entiteit" doorbreken.
Maar een deelproces neemt nooit een volledig karakterportret aan.

Jung had een patiënte Helene Preiswerk die paranormaal meende te zijn.
Na een grondige analyse had ze die deelpersoonlijkheden die dus uit haarzelf ontsproten geïntegreerd en verdwenen de occulte fenomenen.

Verder kan er nog iets bestaan als de stem van het Zelf.
Dat is vaak een bijzonder gezagsvolle stem die geen tegenspraak kan worden gegeven als autoriteit.
Toch heb ik dat wel gedaan in enkele voorkomende gevallen en bleek ik het uiteindelijk wel aan het juiste eind te hebben.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

De inhoud en de aard van de stemmen zegt meer dan generaliserend stemmen horen.
Ook is het belangrijk te kijken naar de omstandigheden waarbij zulke verschijnselen zich voordoen.
Die kunnen soms heel specifiek zijn. Neem bijvoorbeeld plaatsgebonden fenomenen.
Daarbij kan de plaats de sleutel tot de oplossing leveren.
Zoiets kan geen verdere connecties met jezelf hebben, maar soms ook heel duidelijk wel.
Zo kunnen specifieke situaties een stroom van herinneringen oproepen.
Omdat het geheugen subliminale herinneringen herbergt, kan het iets zijn dat je lang geleden hebt ondervonden, maar vergeten bent.
Dan zou je ten onrechte kunnen menen dat het niet egosynthoon is, of spiritueel.
In de geestelijke sferen bestaat er net zo goed subjectiviteit en objectiviteit, al houd ik niet van die zwart/witte plus en min termen.
Zo duidelijk is immers het onderscheid zelden. Je ondervindt iets alleen omdat je er een haakje mee hebt.
Zo heeft elk medium zijn voorkeuren en is blind of doof voor andere.