Zwanger, foto, ontbijt en boot

Quote

- Ik zit op een stoel, aan een tafel, in een vergaderruimte. Ik ben zwanger. Er is een activiteit waarbij er veel lichamelijke inspanning wordt gevraagd (veel rennen) met twee grote karren, maar er wordt tegen mij gezegd dat ik het rustig aan moet doen omdat ik zwanger ben.

De zwangerschap suggereert dat er een aspect van mijn persoonlijkheid/leven aan het ontwikkelen is, maar dat ik er nog niet klaar voor ben om er over te praten of er iets mee te doen. Ik moet de rust gaan vinden. Ik denk dat dit verwijst naar het spirituele pad waar ik mee bezig ben.

Dat lijkt weer op doordraven en te snel willen. Competitie. De karren kunnen naar iets wijzen waar je mee rondloopt.
Er is geen informatie over de inhoud en voor, of achter, welk karretje ben je gespannen?

Quote

- In een zwart-witte krant zie ik een kleurenfoto met een deel van mijn familie erop: een bank waar mijn zusje, nichtje, tante op zitten en mijn moeder die op de leuning zit. Mijn zusje houdt een papier (diploma?) in haar hand en ze lachen allemaal naar de camera. Mijn zusje en nichtje hebben felle, maar subtiele make-up op (eyeliner en mascara). Ik voel mij verdrietig, want blijkbaar word ik niet betrokken bij het feest.

Een krant staat voor een nieuw inzicht in een probleem dat mij al een tijdje bezighoudt. Het is zwart-wit: het is het een of het ander? De foto van familie staat voor een gebrek aan steun voor iets wat ik belangrijk vind. Dat ervaar ik met de transformatie: mijn moeder gelooft er niet in. Ze is heel sceptisch over wat ik vertel: “Hoe weet je dat? Wie zegt dat?”

De kleuren wijzen op gevoelens in de nuchtere zwart op witte krant.
Je (meen ik, rebelse?) zusje wordt bejubeld voor haar prestaties maar jij doet niet mee of telt niet (5e wiel aan de kar?)
Het zusje kan nog staan voor bepaalde eigenschappen die ontwikkeld zijn. Je moeder is een nooit tevreden mens. Ze heeft blijkbaar nooit iets bereikt en is daarom afgunstig. Je zou haar kunnen overtreffen en ik denk dat je al zo ver bent. Daarom moeten jouw prestaties worden gebagatelliseerd.

Quote

Ik lig in bed en mijn moeder roept dat er ontbijt is. Ik blijf liggen slapen, omdat ik moe ben. Ik hoor vader heel hard "dan niet" roepen. Even later gaat vader stofzuigen en zet de muziek keihard aan. Ik zet mijn radio, die op een plank boven mijn bed staat, ook hard aan. Ik blijf lekker liggen in mijn bed, en ben ook erg slaperig.

Ik denk dat dit een stuk verwerking is, omdat dit ook vaak gebeurde. We ontbeten niet samen, maar het is vaak voorgekomen dat ik nog lag te slapen en dat vader de muziek op standje “oren wegblazen” zet en gaat meezingen. Geen rekening houden met anderen, dus.

Blijkbaar pest je vader je het luie bed uit. Je mag niet moe zijn en ook al ben je het moet je het "opzij zetten". Mannen van stavast zijn nooit moe. Tenminste dat denken zij, totdat ze zelf moe zijn en iedereen met hen rekening moet houden.

Quote

Ik sta voor een hele lange loopplank om een enorme boot te betreden. De boot is van hout, bestaat uit één vloer en heeft plek voor honderden mensen. Deed mij denken aan de ark van Noach. De loopplank ligt over de gehele breedte van de boot en is erg instabiel. De mensen moeten zo verdeeld worden dat de boot niet onderloopt. Blijkbaar zaten er overal gaten in de vloer, waardoor er steeds wat water inloopt als er iemand instapt. Mijn plek is helemaal voorin de boot, beetje aan de zijkant van de boot, naast een ouder echtpaar. Naast mij is het nog leeg, maar al snel komt er een groep tienermeisjes staan. Ze kijken mij arrogant en wantrouwend aan.

De boot symboliseert hoe ik omga met gevoelens en hoe ik ze uit. Blijkbaar zijn het veel gevoelens, afgaande op de hoeveelheid mensen in de boot. De loopplank, wat normaal een stabiele brug is om de boot/gevoelens te betreden, is instabiel. Het kan nog alle kanten opgaan. De gevoelens moeten goed geplaatst worden, anders verdrink ik.

De boot lijkt een reddingsboot maar net als de dobbernegers van een wrakke samenstelling waardoor de kans bestaat dat het schip zinkt.
Het is een overvolle wormstekige schuit. De verwijzing naar de ark zou met het geloof te maken kunnen hebben.
De kerk is een omgekeerde ark van Noach. Vandaar ook de ribben en spanten. Het is een symbolische boot.
Zoals ook in de mythen de boot een vaartuig is tussen het hier en nu en de andere kant.

Het water is weer het onbewuste en de emoties. Je vreest te zullen verdrinken, maar je zit in hetzelfde schuitje als die oudere mensen.
Die hebben een leven achter zich jij bent nog jong.

Laadkarren zijn ezeltjes.
Maar je sleept dus met doeken? Of is het de vuile was?

De lekkende boot is het zinkende schip van de kerk.
De boot zal haar niet overzetten, veel te link.
Kijk een geïndividualiseerd iemand beseft dat hij het zelf moet doen en dat er geen heiland is die je de hand reikt als het mis loopt.
Soms ontvangen mensen de moed om iets aan te kunnen, dat is geestkracht en zeker valt er weleens iets uit de lucht, maar de mateloze overschatting die de religie ons voorhoudt is drijfzand.
Waarom sterven de mooiste mensen vroegtijdig?
The beloved of the gods will be taken away when they're still young.

Er bestaat een aardig pastoraal werkje, "Als het kwaad goede mensen treft".

Dus met braaf zijn kom je niet automatisch in de hemel of door de problemen.

Juist dat laatste is prachtig geformuleerd.
Ze kennen ook geen zondebegrip.
Wat je ook verkeerd deed, het was onbewustheid.
Niet dat je dat zo concreet moet opvatten als slap excuus.
Wie bewust wordt van zijn daden en de gevolgen voor anderen, beseft dat het niet juist was en zal daar iets van leren.

Bomans schreef eens over een bommenwerper boven Indonesië.
Wie daar bommen afwierp kon dat zonder gewetenswroeging doen, het was immers de vijand en die was onzichtbaar.
Maar wie op de grond ziet wat er aangericht is en ook vrouwen en kinderen doodt kan niet meer om zijn verantwoording heen.
Dus het leed beseffen dat zij ondergingen door zijn toedoen is een zware gewetenlast.

Zo is het ook in een neurotiserend disharmonieus gezin. Het gaat niet om de macht uitoefenen en de verantwoordelijkheden en eigen inbreng daarin te vermijden. Wie beseft wat het kind ondergaat door zijn/haar toedoen leert inzien wat zijn aandeel is en probeert dat te veranderen. Want wat je een ander aandoet doe je ook jezelf aan. Dat heet pas karma.
Daarbij gaat het niet om schuld en boete en ook niet direct om slagen, maar om de intentie. Ieder is immers een product van zijn verleden.
Maar als er een open communicatie ontstaat, kun je steken laten vallen. We falen immers allen op zelfs de goede wegen.

Misschien was de was gedaan? Maar jij deed het niet?
Heeft je moeder soms gewassen en gestreken?



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

Studeren verruimt je gezichtsveld.
Wie niet durft falen heeft geen groot karakter.
Zoals ik vaak zeg, perfectionisme is gebaseerd op faalangst.
Jij hoeft haar ambities niet waar te maken en haar fouten niet te herstellen.
Leef je eigen leven en heb maling aan wat anderen daarvan denken.
Want de een is voor en de ander tegen, waaraan zou jij je dus afmeten?
Waarden liggen in jezelf en nergens anders.
Je kunt ze niet lenen.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.