Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Het begin van deze droom ben ik kwijt, maar ik kan mij de droom nog herinneren vanaf het volgende punt:
Ik sta in het trappenhuis van mijn oude middelbare school en loop sierlijk met blote voeten van de trap af. Om mijn nek, op mijn rug, heb ik een wit doek, het lijkt alsof ik vleugels heb? In het eerdere deel van deze droom heeft iemand tegen mij gezegd dat een huid van glasvezel wel mooi zou staan, en ik weet wie mij dat kan geven: X. Ik ben dus op weg naar X toe.
Ik loop door de gangen en loop naar het lokaal toe en sta in de deurpost te kijken of X er is, maar hij is er niet. Wel zit er een docente op een stoel, omringd met vrouwen, die ook op een stoel zitten. De "kring" is afgebakend door een rij tafels.
Ik besluit om naar beneden te lopen. Op de trap zitten tientallen leerlingen die de weg versperren. Een van die leerlingen zwaait boos met een papiertje rond: haar boekenlijst. Ze vraagt boos wat ze moet doen als haar boeken er niet zijn. Ik zeg dat ze het papiertje moet lezen, want daar staat op dat ze dan moet wachten tot de docent de boeken heeft bestelt. Ze gelooft het niet en schreeuwt naar mij. Ik bijt mijn tanden op elkaar en zeg tandenknarsend dat het allemaal op dat ** papiertje staat en ik loop weer weg.
Verder afdalend van de trap staat een groep jongens. Een van die jongens, een jongen met een bril, komt naar mij toe met een zwart papiertje. Nou ja, papier, het lijkt eerder op heel dik zwart plastic. Op het zwarte plastic staan, in witte letters, de provincies van Frankrijk (Normandië, Bretagne...). Hij zegt dat de docent niets afwist van deze boeken en hij vraagt wat hij nu moet doen. Ik weet het ook niet en bijt twijfelend op mijn lip.
|
Beheerder |
Eerst zijn het allemaal vrouwen rond een docente.
Later zijn het jongens.
Eerst zwart op wit dan wit op zwart?
Normandië en Bretagne zijn kustgebieden, maar er is ook zwaar en vaak gevochten.
Je hult je in een wit kleedje (van onschuld?)
Glasvezel is transparant. Spiritueel hemdje?
Misschien is het dikke zwarte precies de omkering van alles?
Zoiets als de prima materia. Bovendien komt plastic voort uit aardolie.
Contrast dus met dat witte kleed in het begin.
Je lijkt er niet bij te horen.
Eerst ging je lichtvoetig de trap af als een Assepoester of engeltje.
Maar dan ontstaan weer conflicten over de leerstof en het gezeur van iemand die alles op een papiertje wil hebben, dat niet gelezen wordt.
Ook de jongen met de bril weet niet wat hij moet doen.
Er bestaat dus onzekerheid, vooral in jouzelf. Jij weet immers ook niet wat er op dat papiertje zou staan.
Dromen geven het je niet op een briefje, je moet het zelf uitvinden.
Met het trappenhuis wil je tot een hoger niveau komen. De voeten zijn niet alleen het symbool van het vooruitkomen, maar maken ook waar we in het leven staan. Het staat dan ook voor standpunten en actuele situaties. Jij doet dit barrevoets en dat neemt risico’s met zich mee.
De vleugels geven aan dat je momenteel zweeft. Glasvezel gaat over communicatie. Dat je huid er zo uit moet zien, dat weet ik niet. Maar wacht…de huid kan prikkels detecteren. Je hele huid is gevoelig voor communicatie en is uiterst gevoelig. Misschien te gevoelig voor X?
In een kring kun je goed communiceren met elkaar. Het lijkt op een vergadering. Afgebakend door tafels lijkt me een vergadering die de uiterste concentratie nodig heeft. Of misschien een besloten vergadering. Het papiertje lijkt om een geheim te gaan. Boeken staan voor kennis verrijking.
De oude middelbareschool staat voor de gevoelens die je toen ervaarde.
Je bent niet bang en loopt dus sierlijk de trap af.
Wit is rein en schoon. Kan ook liefde zijn.
X wilt je mooi maken?
Je volgt zijn ideeen op, is het niet beter om zelf keuzes te maken?
Hij komt immers niet eens opdagen.
Dan zitten er mensen in een kringetje.
Het voelt gesloten aan, net als de leerlingen die de weg versperren.
De leerling schreeuwt maar jou wijsheid is groter (de wijsheid in de boeken?)
Iemand kan niet hendelen dat jij het beter weet.
Je daalt de trap af in het onbewuste.
Daar is de jongen met de bril. (Misschien bekijkt hij het allemaal niet goed en moet hij beter kijken?)
Je probeert mensen te helpen en je bent misschien te goed naar anderen toe.
De wereld in deze droom is hard en niemand bedankt je voor je hulp.
Misschien ervaar je zoiets?
:) Mvg, Ce
Bedankt voor jullie reacties!
De laatste dagen ervaar ik veel conflicten met de mensen om mij heen en ik ben ook in conflict met mijzelf. Want wat is er aan de hand en waarom voel ik mij zo naar?
De communicatie met X en met mijn moeder verloopt van geen kanten. Mijn moeder wilt niet aannemen wat ik zeg, want tja, ik ben haar dochter maar. Helpen wil ik wel, maar ze laat het niet toe.