Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum

In de stad

Robvc1
18 februari 2017

Hoi iedereen.
Dit is men eerste keer dus pls niet beoordelen.
Ik moest deze droom online zetten van het meisje in kwestie.

Dus ja . . .
Hier komt die.


Ik ging dus naar my lady ik veronderstel met de trein aangezien ik naar haar huis wandelde over straten. Geen idee wrm maar toen ik op haar deur wou kloppen stond ik ineens in men onderbroek. Ze deed de deur op en leek dat niet eens te merken. Ik ging binnen maar ze zei dat ze ng even weg moest. Er kwam een andere jongen die ik niet kende haar halen. Dus ja moest ik wachten oo haar. Ik ging kleren zoeken in haar huis en die vond ik ook. Ik deed ze aan en ging op haar bed liggen wachten tt ze terug kwam. Uiteindelijk kwam ze terug en gingen we samen een wandeling in de stad maken. Het was een leuke en mooie wandeling waar ik wel een paar keer heb liggen staren naar haar lichaam :$ in ieder geval ik werd toen gebeld door mijn vader om te vragen of ik naar huis kwam. Ik was dus naar haar gegaan zonder het te vragen aan men ouders want die dachten dat ik ergens een half uur van huis was. Maar het is dus veel verder. We gingen daarom terug naar haar huis om afscheid te nemen. Haar moeder was daar ook maar de conversatoe dat we hadden weet ik niet meer. Wat ik wem weet is dat my lady altijd lekker dicht bij mij bleef en in men armen bleef. Uiteindelijm gingen we naar buiten om afscheid te nemen en kreeg ik een afscheidskus. Ik ben terug naar de stad gegaan en liep daar gwn wat rond. Uiteindelijk kwam ik ergen op een open plek een plein eerder gezecht. Waar een kerel verkondigde dat hij kon teleporteren. Ik heb dat echt lang geprobeerd omdat ik wist dat het men enige redding zou zijn kunnen zijn. Maar het ging maar niet. Dus ben ik gwn aan het doorwandelen. Ik keam een een groot huis met allemaal bejaarden. (Ik weet gwn dat het een belangrijke plaats is) ik praat daar met een paar mensen en ging dan weer verder. Ik ging naar een steegje huilen omdat ik wist dat ik niet thuis geraakte en sws nooit meer mocht komen. Uiteindelijk vind iemand me maar ik weet niet wie want toen werd ik wakker.


Weten jullie hier meervan? En wat dit allemaal wil zeggen.
Ik kan de hulp goed gebruiken.
Dankje voor het lezen ;)

MVG
Rob

18 februari 2017
Beheerder

Vind het een verwarrend en onsamenhangend verhaal.
Je loopt dus, maar denkt met de trein te zijn?
Later wandel je met die vrouw in de stad, maar tegelijk "lig" je naar haar te kijken?
Als je aanbelt sta je in je hemd, of zo voel jij je.
Zij moet je blijkbaar "aankleden", of een houding geven.
Je klampt je aan haar vast, anders besta je eenvoudig niet.
Het lijkt hier meer een bedrelatie dan een communicatieve.
Verder moet je blijkbaar je ouders nog vragen of je weg mag?
Ik weet niet hou oud je bent, maar erg volwassen klinkt het niet.
Dan heeft die dame nog een geheime relatie met een onbekende man en laat jou naakt in haar huis???
Het huis ben je doorgaans zelf. Maar ook zij heeft natuurlijk een bestaan.

Nu zou zij een uitbeelding van je anima kunnen zijn die vrijwel altijd iets dwangmatigs in zich draagt door idolatrie of juist het omgekeerde. Dus een haat/liefde verhouding of knipperbol.

Je komt in een bejaardentehuis terecht. Dat schetst iets van afhankelijkheid van verzorging en geen veerkracht of jeugd bezitten.
Eigenlijk een voortzetting van het ouderlijk nest.
De ouderen bezitten levenservaring, daar zou je iets aan kunnen hebben.
Maar eerst moet je zelf leren leven.
Je staat gewoon niet op eigen benen. Zonder "haar" ben je incompleet of letterlijk naakt.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 18 februari 2017 door Sheherazade.

18 februari 2017

Als je met de trein gaat dan heeft je leven op het moment een doel hebt, maar daar heb je hulp van anderen bij nodig. Je geeft jezelf bloot in die onderbroek. De andere jongen gaat er met de buit vandoor en jij past je daarop aan. Kleren maken de man. De wandeling leidt naar een plek waar het bruist. Nieuw ideeën ontdekken in de massa. De tijd verstrijkt en je versmelt in de massa.

De moeder komt in beeld vanwege haar zorgzaamheid. Deze eigenschap mag je naar boven halen, want zelfzorg is erg belangrijk voor je gezondheid. Je kan beter niet op tovenarij rekenen. Het is een fabel en maar al te gemakkelijk, als het kan. Werken aan jezelf is de enige oplossing. De bejaarden zitten in hetzelfde schuitje. Ze wonen bij elkaar om een bepaalde reden. Hun zelfzorg is verandert in zorg. De afscheidskus is een versmelting van het mannelijke en vrouwelijke. Het huilen zijn onverwerkte zaken.